اینستاگرامر تصور عام بر این است که در جشنواره سینما حقیقت اصالت با تکنیک است و اینجا قرار است بهترین مستند های کشور و جهان از منظر فرم را ببینیی. یکی از موارد نقض این نظریه همین مستند اینستاگرامر است. مجموعه ای از مصاحبه های کش دار و بدون مقدمه که تند تند به هم کات می خورند و هرچه می خواهی انگاره کله سخنگو را از ذهنت بیرون کنی، نمی شود که نمی شود. 20 دقیقه نگذشته خسته می شوی و دوست داری سالن را ترک کنی که باز نفس نهیب می زند که اسم مستند را ببین. انتخاب سوژه را ببین. نرو ... شاید بهتر شود و تکانی بخورد. اما نمی شود که نمی شود. باز مصاحبه های تند تند و بی انتها و کمترین خلاقیت تصویری و کمترین حد از کارگردانی یک کار به این پر سر و صدایی.