🍁 دربارهٔ دست‌خط مخفیِ چندصدسالهٔ «نوشو»، که فقط زنان چینی می‌توانند آن را رمزگشایی کنند، چه می‌دانید؟ دست‌خط رازآلود «نوشو» را زنان چینی ابداع کردند که قرن‌ها به‌خاطر جداسازیِ جنسیتی به آموزش، خواندن و نوشتن دسترسی نداشتند. حالا اما این خط به کتاب‌ها، آگهی‌های مترو و آثار هنری نیز راه پیدا کرده است. چن یولو هرگز فکر نمی‌کرد که زنان استان هونان، محل تولدش، ابداع‌کنندهٔ دست‌خط رازآلودی باشند، چه برسد به اینکه روزی مبلغ این خط شود. این روزها اما، این جوان ۲۳ساله خود را سفیر «نوشو» معرفی می‌کند، دست‌خطی که زمانی تنها برای تعداد کمی از زنان در جنوب چین شناخته شده بود. این دست‌خط با نوشته‌‌های مخفیِ زنانی که از آموزش رسمی به زبان چینی منع شده بودند آغاز شد. اکنون جوانانی مانند چن، این نوع نوشتار را فراتر از محله‌های زنانه در روستای جیانگ یانگ هونان، منطقه‌ای که این دست‌خط در آنجا ابداع شد، گسترش می‌دهند. امروزه نوشتار «نوشو» را می‌توان در کتاب‌فروشی‌های مستقل در سراسر کشور، آگهی‌های مترو، غرفه‌های نمایشگاه صنایع دستی، خالکوبی، آثار هنری و حتی وسایل روزمره مانند گیره‌های مو مشاهده کرد. «نوشو» توسط زنان روستای کوچکی در جیانگ یانگ در استان جنوبی، که مائو تسه تونگ رهبر پیشین چین در آن متولد شد، ابداع شد. اما دربارهٔ زمان پیدایش آن اختلاف‌نظر وجود دارد. محققان تخمین می‌زنند که این دست‌خط حداقل چند قرن قدمت دارد و به زمانی بازمی‌گردد که خواندن و نوشتن به‌عنوان فعالیتی مردانه تلقی می‌شد. بنابراین زنان این نوع نوشتار را برای برقراری ارتباط با یکدیگر گسترش دادند. دست‌خط «نوشو» در واقع برگرفته از حروف چینی است، اما حروف به‌کاررفته در آن انحنای ملایم‌تری دارد و با شیب مورب نوشته شده است که فضای بسیار کمتری را نسبت به خط چینی مدرن مربعی با زوایای خشنش اشغال می‌کند. زنان در آن زمان تحت کنترل والدین یا شوهرشان زندگی می‌کردند و در خفا با استفاده از نوشتار «نوشو»، که گاهی اوقات به آن «نسخهٔ اشک‌ها» نیز گفته می‌شود، غمی که مجبور به تحمل آن بودند، مانند ازدواج‌های اجباری، درگیری‌های خانوادگی و محدودیت‌های‌شان را به ثبت می‌رساندند. خو یان، ۵۵ساله، نویسندهٔ کتابی آموزشی دربارهٔ دست‌خط «نوشو» و بنیانگذار مؤسسهٔ «نامه روز سوم» در پکن می‌گوید وقتی به زنان اجازه داده نمی‌شد که به مدرسه بروند و آنها راهی برای آموزش خودم پیدا کردند. نام مؤسسهٔ «نامه روز سوم» برگرفته از دفتری با نوشتار «نوشو» است، که چند قرن قدمت دارد. نویسندهٔ این متن، که زنی در جیانگ یانگ بوده است، سه روز پس از ازدواجش را توصیف کرده است که به او اجازه داده شده به خانهٔ دوران کودکی خود برود. این نوع نوشتارِ منحصربه‌‌فرد به زنان این منطقه اجازه داد داستان‌ زندگیِ خود را در قالب شعر و خاطره به ثبت برسانند. این دست‌خط‌های رازآلود به زنان جیانگ یانگ صدایی داد که از طریق آن آرامش پیدا کنند. این دست‌خط رازآلود امروزه نیز به‌عنوان منبع قدرت برای زنان جوان ناراضی از محدودیت‌های مردسالارانه بدل شده است. چن، که در یک مدرسهٔ هنری در شانگهای در رشتهٔ عکاسی تحصیل کرده است، گفت که استادانِ مردِ او اغلب به‌دلیل اندام نحیفش فکر می‌کردند که او قادر نیست با عکاسان مرد رقابت کند. او، که از این موضوع ناامید شده بود، به‌جای عقب نشستن به یادگیریِ دست‌خط «نوشو» روی آورد. چن با اشاره به یادگیری «نوشو» گفت: «احساس کردم که قدرت بسیار قوی دریافت کرده‌ام و فکر می‌کنم بسیاری از زنان به این قدرت نیاز دارند.» او، که می‌خواست مستندی با رویکردی فمینیستی بسازد، در جست‌وجو‌های آنلاین خود با «نوشو» آشنا شد. وقتی متوجه شد که این نوع نوشتار در جیانگ یانگ، و تنها چند کیلومتر آن طرف‌تر از زادگاهش ابتدع شده است، بلافاصله تصمیم گرفت پروژهٔ فارغ‌التحصیلیِ خود را به این موضوع اختصاص دهد. 🔗 متن کامل را در یورونیوز بخوانید. ©️ از: یورونیوز (۱۴۰۳/۵/۱۰) #️⃣ #خط‌ #زبان_و_جنسیت