فوموی مادرانه "فومو" به ترس از دست دادن ترجمه می‌شود و پاسخ احساسی انسان نسبت به این باور است که همه از من جلوترند. همه از من بهترند. من دارم فرصت‌ها را از دست می‌دهم. پس باید شتاب کنم که از دیگران عقب نمانم. به زبان ساده‌تر، فومو تصمیم غلطی است که به خاطر ترسِ از عقب افتادن می‌گیریم. به ویژه بعد از قدرت گرفتن و محبوبیتِ شبکه‌های مجازی بین اقشار مختلف مردم، فومو نیز همه‌گیر شده است. با دیدن کلیپ‌هایی از زندگی دیگران، این حس ناخوشایندِ عقب افتادگی به ما دست می‌دهد و باطن زندگی خودمان را با بخش کوچکی از ظاهرِ زندگی دیگران که شاید یک درصد از آن‌هم واقعی نباشد، مقایسه می‌کنیم. همیشه به خودمان سرکوفت می‎زنیم که چرا من نه؟ این احساس کمبود و خودکم‌بینی و مسابقه، در همه‌ی ارکان زندگی ما وارد شده است. یکی از این موارد فوموی مادرانه است. مادری که همیشه احساس ناکافی بودن دارد. خودش را با سایرین مقایسه می‌کند. نمی‌خواهد فرزندش از دیگران کمتر داشته باشد. خودش را به آب و آتش می‌زند تا امکاناتی را برای فرزند فراهم آورد. امکاناتی مثل جشن تولدهای آن‌چنانی، خرید لوازم التحریر و وسایل لوکس، کمک به فرزند در انجام تکالیف مدرسه و به جای او بار مسئولیت درس و مدرسه را بر دوش کشیدن. از این کلاس به آن کلاس فرستادن بچه‌ها بدون در نظر گرفتنِ ذوق، استعداد، علاقه، بار مالی و صدها نمونه‌ی دیگر. شگفت‌انگیزتر این است که باز هم به نتیجه‌ی دلخواه نمی‌رسد و اغنا نمی‌شود و نتیجه‌ای جز استرس و احساس گناه ندارد. در حالی که باید حس کمال‌طلبی را کنار بگذاریم و بدانیم که ما کامل نیستیم، ولی کافی هستیم. لازم نیست این‌قدر به خود و فرزندانمان سخت بگیریم؛ چون هر کاری کنیم، باز هم کسی یا کسانی بهتر از ما هستند و نمی‌توانیم خودمان را به آنها برسانیم. بهتر است آرام بگیرم و به داشته‌هایمان قناعت کنیم. بچه‌ها به مادری شاد و آرام بیشتر از مادری کامل و بی‌عیب و نقص نیاز دارند. ✍زینت مهتری #یادداشت_روزانه @z_mehtari