خوشبختی چیست و خوشبخت کیست؟ خوشبخت در لغت به معنای سعادت، نیک‌اختری، نیک‌بختی، نکو‌طالعی،بخت‌یاری، کامیابی و بهروزی، در برابرِ شقاوت، شوربختی، فاقه، فلاکت، بدبختی و بداقبالی آمده است. در اصطلاح خوشبختی به حسِ درونیِ آرامش، آسایش، شادی و لذت بردن از زندگی معنی می‌شود. البته خوشبختی بر خلافِ لذت، هر نوع خوشی را شامل نمی‌شود؛ بلکه در مورد خوشی‌های پایدار یا نسبتا پایدار به کار برده می‌شود. به همین علت است که خوشبختی از فردی به فردِ دیگر متفاوت است. هر کسی خوشبختی را در چیزی می‌بیند. از آن‌جایی که خداوند انسان در رنج آفریده: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ كَبَدٍ؛ براستى كه انسان را در رنج آفريده‏‌ايم.» از لحظه‌ای که نطفه تشکیل می‌شود، درد و سختی را حس می‌کند، چون دنیا همراه با رنج است. همراه با مشکلات و گرفتاری‌ها است. در تمام زندگی، رنج و مشقت از هر سو گرداگرد انسان را گرفته است. در حالی‌که انسان وقتی چیزی می‌خواهد، تمام و کمال می‌خواهد. بدون دردسر و کمبود. ولی از آن‌طرف همه می‌دانیم که هیچ‌چیزی را بدون رنج و زحمت نمی‌‌توان به‌دست آورد. به قول بزرگترها برایمان با زنبیل نمی‌فرستند. باید حرکت و تلاش کنیم تا به خواسته‌هایمان برسیم، آن هم نه تمام و کمال؛ بلکه کمتر از آنچه که توقع داشته‌ایم. از طرف دیگر به‌قدری اتفاقات و ناملایمات در زندگی رخ می‌دهد و چون شَرنگى كُشنده، كامِ جانمان را تلخ مى‏‌كند، که هر لحظه باید دلواپسِ خوشبختی و داشته‌هایمان باشیم، که حالا از دستمان در می‌رود یا ساعتی دیگر. خوشبختی همیشگی و پایدار نیست. خوشبختی گذراست. خوشبختی نسبی‌ست هر کسی با داشتنِ چیزی احساسِ رضایت و آرامش درونی و خوشبختی می‌کند. خوشبخت کسی است که لذت‌هایش در مقایسه با درد و رنج، از نظر کیفی برتر و از نظر کمی فزونتر باشد. در واقع خوشبختی همان احساس رضایت عمیق و کافی از زندگی است. اگر از زندگی با تمام خوشی‌ و ناخوشی‌هایش، رضایت عمیق قلبی داشته باشیم، می‌توانیم احساس خوشبخت بودن را تجربه کنیم. ✍زینت مهتری #یادداشت_روزانه @z_mehtari