#شرقی_غربی

شاه، در ماه اسفند ۱۳۵۳ به ناگهان تأسیس حزب رستاخیز ملت ایران را مبتنی بر سه اصل اعلام نمود: قانون اساسی، نظام شاهنشاهی و انقلاب شاه - ملت. او نام و انگارۀ بسیج ملی را از گروه افخمی اقتباس، ولی آنرا به یک حزب سیاسی تبدیل کرد. ضمن تبدیل ایران به کشوری تک حزبی، شاه اعلام کرد ایرانیان سه گزینه پیش رو دارند یا به حزب او بپیوندند، یا از سیاست کناره گیرند یا کشور را ترک کنند.
ساختار حزب رستاخیز «نظام شاهنشاهی» را در جایگاهی برتر از همه چیز قرار میداد و آن را به عنوان «راز ماندگاری ملت ایران و تجسم ویژگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی منحصر به فرد آن» تعریف می نمود. ادعا میشد که نظام شاهنشاهی به مثابه ودیعه ای الهی «شکل طبیعی و اصیل حکومت در سرتاسر پهنۀ تاریخ ایران» بوده است. از آنجا که این شکل از سلطنت «نظامی اخلاقی و معنوی» بود، شاه  «فرمانده، رهبر و ناجی ملت» محسوب می شد.
نظام تک حزبی، ناقض قانون اساسی بود. جالب آنکه خود شاه نیز این را به عنوان ایرادی به پروژه رستاخیز گروه افخمی در سال ۱۳۵۱ مطرح کرده بود.