#شرقی_غربی

آل احمد در خدمت و خیانت روشنفکران می نویسد:

اول آنکه روحانیت در حوزه تعبد عمل میکند. دوم آنکه روحانیت مدافع سنت است و به چشم شک و تردید به تغییر و تجدیدنظر نگاه می کند. سوم آنکه روحانیت نوعی کار تربیتی میکند.

و نتیجه می گیرد روحانیت نمی تواند سرمشق روشنفکران مدرن باشد. البته او روشنفکران را به سبب مخالفت با مذهب و روحانیت (به جای حکومت) سرزنش می کند. ولی این دفاع مشروط از سنت مذهبی، مبتنی بر این استدلال است که فرهنگ عرفــی مــدرن ایران با عمری کمتر از صد سال (و در مقایسه با همتای بس مسن تر و تواناتر اروپایی اش) هنوز آنقدر قوی نیست که قدرت فرهنگ اسلامیِ بیش از هزار ساله را به چالش بطلبد.
پس آل احمد از روشنفکران میخواهد که راه هایی برای آشتی دادن مذهب با برنامه سیاسی ضداستعماری بیابند، و نه آنکه لزوماً با همه روحانیون ائتلاف کنند.