با آغاز بحران اقتصادی آلمان [پس از جنگ جهانی اول] هجوم غیر متعارف به دانشگاهها و دانشکده های حرفه ای شروع شد. علت، عدم دسترسی به شغل بود. دانشگاه به پناهگاهی برای افرادی تبدیل شد که باید به خیل بیکاران می پیوستند. مشکلات شغل یافتن برای فارغ التحصیلان، باعث افزایش واکنشهای غیر عقلانی از جمله آمادگی دانشجویان و روشنفکران برای جست وجوی نوشداروی همه دردها شد. دانشجویان و فارغ التحصیلان بیکار بودند که اعضا، رهبران و شور و تعصب لازم را برای سازمانهای رزمنده نازی فراهم کردند.