WPI حزب کمونیست کارگری ایران

🔴 در یک ماه و اندی که گذشت، وزارت علوم دولت و مسئولان دانشگاه ها، انتقاد پذیری و تدبیر خود را با تهدیدها، احضارها و عدم مقابله با بازداشتهای غیر قانونی نهاد های امنیتی _که به منظور سرکوب صدای مستقل دانشجویان و فعالان صنفی دانشجویی صورت گرفت_ نشان دادند.

مدت زیادی از کارشکنی‌های حراست دانشگاه تهران برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه نگذشته‌است که فراموشمان شود. اما گویا این کارشکنی‌ها هم‌چنان قرار است ادامه داشته باشند.

دانشگاه در طی چندسال گذشته که دستاویزی برای برخورد قانونی با فعالین صنفی نداشت، فرصت را غنیمت شمرده و در شرایطی که فشار نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه بر دانشجویان تشدید شده‌، به تسویه‌حساب‌های درون دانشگاهی پرداخته‌است تا صدای حق‌خواهانه‌ی دانشجویان را خاموش کند. دانشجویانی که در این سال‌ها از تبدیل دانشگاه به بنگاه و فروشگاه، از تبعیض‌های جنسیتی، از نابرابری قومیتی و فرهنگی، از محرومیت اقشار فرودست جامعه‌ی خود به ستوه آمده‌اند و فریاد اعتراض خود را به‌طرق مختلف سر داده‌اند.

یکی از این اعتراضات، اعتراض‌های خوابگاه دخترانه‌ی چمران دانشگاه تهران بود که در اعتراض به تبعیض‌ها، آیین‌نامه‌ی غیرانسانی خوابگاه‌ها، محدودیت ساعت ورود و خروج و برخوردهای توهین‌آمیز با دختران (از جمله تماس توهین‌آمیز خوابگاه با خانواده‌ها، که در روزهای اخیر شاهد تکرار آن بودیم) انجام گرفت و از طرق مختلف پیگیری شد. پیگیری بازنگری آیین‌نامه بر خلاف قولی که اداره‌ی کل امور خوابگاه‌ها داده بود، بیش از یکسال است که انجام نشده‌است. در این بازه، فعالین صنفی چمران، در نبودشورای صنفی، بارها از طریق نامه، بیانیه و درخواست جلسات حضوری پیگیر این بازنگری شده‌اند. اما حتی جلسات حضوری هم ادامه نیافت و بدون نتیجه رها شد.

ولی گویا پاسخ اعتراضات مسالمت‌آمیز دانشجویان و پیگیری آن‌ها از طرق مختلف، بازهم تنها یک چیز است: «سرکوب» و خاموش کردن صداهای معترض. در چند شب گذشته، به‌دلیل اختلافات و مشکلات پیش آمده در بخش مدیریتی و امور وقف خوابگاه، دانشجویان ساکن در اتاق‌های وقفی خوابگاه فیض مجتمع چمران، اجازه‌ی ورود به خوابگاه نداشتند و در سرمای این شب‌ها بیرون نگه داشته‌شدند، در حالی‌که جایی برای اسکان نداشتند.
در این روزهای تمدید اتاق، بعضی از دختران اما با اتفاق جدیدی روبه‌رو شدند. در سامانه‌ی گلستان خطایی مشاهده می‌شود که :«به دلیل محدودیت استفاده از خوابگاه‌، امکان تمدید وجو ندارد.»

پذیرش خوابگاه در پاسخ، علت آن را پر نکردن فرم‌های تأخیر برای ورود به خوابگاه بیان کرده و این دانشجویان را برای #اسکان در خوابگاه ملزم به تعهد دادن کرده‌است.
گرچه آیین‌نامه‌ی مقررات خوابگاهی نیز مورد اعتراض دانشجویان بوده‌است، اما در همین آیین‌نامه هم، تنها بندی که در آیین‌نامه‌ی خوابگاه‌ها برای محرومیت از خوابگاه به‌خاطر غیبت و تأخیر وجود دارد بند هفتم ماده‌ی بیست است که در این مورد براساس آن عمل نشده‌است و بدون احضار کتبی و طی روند قانونی دانشجویان از داشتن خوابگاه محروم شده‌اند: «با دانشجویانی که ماهیانه بیش از سه مورد تاخیر در مراجعه به خوابگاه یا غیبت غیرموجه داشته باشند برابر مقررات انضباطی برخورد و نهایتاً دانشجو از #خوابگاه محروم خواهد شد.»
در این میان معاونت دانشجویی دانشگاه، موظف به عمل به وظیفه و قول خود مبنی بر بازنگری آیین‌نامه، برگزار کردن جلسات بازنگری در اسرع وقت، با حضور نمایندگان واقعی دانشحویان و متوقف کردن چنین برخوردهایی است.
به‌خوبی می‌دانیم که چنین اقداماتی در راستای ایجاد فضای رعب، خاموش کردن صدای اعتراض و عدم تغییر در قوانین تبعیض‌آمیز است کما اینکه چنین برخوردهایی، حتی بر اساس آیین‌نامه‌ی غیر انسانی خوابگاه‌ها، به هیچ‌وجه قانونی نیست.

بی شک لازم به گفتن نیست که چنین برخوردهایی که باعث ایجاد اختلال در معیشت دانشجویان است ناگزیر با مکانیزمی طبیعی به تقابل منجر خواهد شد، تقابلی که هزینه سنگین آنرا تمام جامعه دانشگاهی پرداخت خواهد کرد.
#دانشجویان زیر بار احضارهای شفاهی و تعهدات تماماً غیر قانونی نخواهند رفت و ناگزیر بر اساس رسالت اخلاقی_دانشجویی خود بیش از پیش دربرابر رفتارها و سرکوب‌های غیر قانونی و غیر انسانی خواهند ایستاد.

🚩شوراهای صنفی دانشجویان کشور
https://t.center/wpi_hkki