چرا عاشق میشن؟این به طبیعت اجتماعی آدما برمیگرده؟جزوی از سرنوشت از پیش تعیین شدشونه؟یه نوع راه فراره یا یه دست که برای نجات به سمتشون دراز میشه؟ برام عجیب بود که یک احساس بتونه همزمان زیبایی رو خلق کنه و به درد بکشونه،چرا کسایی که عاشق میشدن بیشتر تنها بودن؟و حالا بهتر درکش میکنم.عشق در درد متولد میشه و این پیوند بین دوتا روحه،بخشی از وجودت که همیشه پنهانش میکردی رو میتونی توی وجود دیگری ببینی،غم هات توی اشک های شخص دیگری حل میشه و شادی هات توی لبخند های اون خلاصه،آدما وقتی عاشق میشن که تسکینی برای درد هاشون پیدا کنن و تبدیل به مرحمی برای دیگری بشن! سادست: تو زخم هاتو روی روح معشوقت میبینی و نمی‌خوای اجازه بدی اونهم تجربشون کنه