عزیز ترینم، گلِ سرخ پژمرده‌ام؛ متاسفم اگر این را در هنگامه ای میخوانی که لایق شادمانی بوده‌ای. اما درنهایت، تنها تو میمانی، دو چشم و سازی بر صخرهٔ ای گریخته از دریا، روزهای بدون ‌من‌ات و فرصتی برای دیدگان سپیدت. بالاخره خودم رو برای ترک کردنت آماده کردم،…