📌به فراخور عضویت پیوسته‌ی دکتر چنگیز مولایی در فرهنگستان زبان و ادب پارسی استادمولایی، مرد خرد و مهربانی ✍️بهمن دمشقی خیابانی 📎روزنامه سرخاب تبریز/ یکم بهمن ۱۴٠۳ به نام خداوند جان و خرد دانشگاه تبریز از زمان تأسیس خود بزرگانی زیادی را در آغوش خود دیده و پرورده است. از زمان تأسیس دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی آن، بزرگانی زیادی در آن دانشکده حضور داشته و دارند. بزرگانی چون دکتر خیام‌پور، دکتر مرتضوی، استاد قاضی طباطبایی، دکتر مرتضوی، دکتر‌سرکاراتی و امروز اساتید بزرگواری چون دکتر صدری‌نیا، دکتر جلالیان و استاد دکتر چنگیز مولایی. دربارهٔ دکتر مولایی سخن گفتن کار آسانی نیست، زیرا که باید با احتیاط کامل دربارهٔ ایشان سخن گفت و نوشت؛ تا مبادا خدای ناکرده یکی از سجایای اخلاقی و علمی ایشان فراموش شود. استاد چنگیز مولایی را شاید بیش از ۱۷-۱۸ سال که می‌شناسم و ایشان علاوه بر این که حق استادی (معنوی) بر‌گردنم دارند، دوستی بسیار با ارزش و محترم نیز برای من هستند و این مایه مباهات و فخر بنده است. هر باری که به دفتر ایشان در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تبریز مراجعه می‌کنم، همواره با آغوش باز و لطف همیشگی‌ خود که نسبت به بنده دارند به سراغم می‌آیند.  و وقتی در محضرشان هستم زمان از دستم می‌رود، از بس که این دانشی‌مردِ خردمندِ بزرگوار، دریای علم و دانش هستند و لذت آموختن از محضر پر فیضشان باعث می‌شود به زمان نیندیشی. آقای دکتر مولایی علاوه بر اینکه استادی به تمام معنا دانشمند و فاضل هستند، بسیار هم خونگرم و مهربان می‌باشند. اما این مهربانی در برابر کسانی که بویی از عشق و علاقه به ایران ندارند معنایی ندارد. ایشان با اینکه رشتهٔ تخصصی‌شان فرهنگ و زبان‌های باستانی است، اما عشق و علاقه به شاهنامه و حماسهٔ ملی ما ایرانیان باعث شده است که اغلب پژوهش‌های خود را به سمت شاهنامه‌پژوهی سوق بدهند. در حال حاضر باید بی‌هیچ اغراقی گفت که استاد دکتر مولایی جزو چندتن اساتید ممتاز دانشگاه تبریز و دانشکدهٔ ادبیات آن دانشگاه هستند؛ و همین هم باعث شده است که پس از مرحوم استاد دکتر سرکاراتی ایشان به عنوان عضویت پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شوند و پس از ایشان فعلاً تنها یک تن از اساتید دانشگاه تبریز و‌ دانشگاه ادبیات جزو اعضاء فرهنگستان هستند (اعضاء وابسته) و آن فرد هم کسی نیست جز استاد دکتر باقر صدری‌نیا. امید که هرچه زودتر فرهنگستان زبان و ادب فارسی دکتر صدری‌نیای عزیز را هم به عضویت پیوسته آن مؤسسه ارزشمند دربیا‌رند. (البته لازم به توضیح است که خانم دکتر مهری باقری همسر مرحوم استاد دکتر سرکاراتی که بازنشسته گروه فرهنگ و زیان‌های باستانی دانشگاه تبریز هستند نیز عضو وابسته فرهنگستان می‌باشند، ولی ایشان دیگر از دانشگاه تبریز بازنشسته شده و در حال حاضر رئیس شعبه تبریز فرهنگستان زبان و ادب فارسی تحت عنوان بنیاد پژوهشی شهریار هستند). هر خواننده و پژوهشگری که به سراغ کتاب و یا مقاله‌ای از استاد دکتر مولایی می‌رود باید بداند که هنگام خواندن آثار ایشان زمان از دستش درخواهد رفت. زیرا که آثار ایشان علاوه بر اینکه با قلم بسیار شیوا و دلنشین استاد به نگارش درآمده است. از بس نکته و مطالب نو و بدیعی دارد که شگفت زده خواهد شد. و محال است که تا مقاله و یا کتاب را تمام کند آنرا بخواهد به گوشه‌ای بگذارد و سراغ کار دیگری برود. باید به فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز تبریک ویژه‌ای گفت که استادی چون دکتر مولایی را به عضویت پیوسته خود درآورده است. عمرشان افزون باد و دیر زیاد آن دانشیِ مردِ خردمند.