داشتم از خيابان پاستور رد مي شدم كه ديدم دختران مظلوم و دردكشيده شين آبادي ايستاده اند تا صداي تنهايي شان را به گوش مسؤولاني برسانند كه طبيعتا از خودروهاي زرهي و شيشه دودي شان پياده نمي شوند!