و اما بعد

صبح و شب بخیر گفتن رو همه بلدن، من بهت میگم ظهر بخیر.

من در برابرت قدرتمندترین در ضعیف بودن هستم.

هیچ چیزی توی این دنیا مفتی بدست نمیاد.
بعضی وقتا هزینه‌اش اینه از بعضی آدما و
بعضی چیز‌ها و دلخوشی‌ها، دست بکشی.

آقای زندگی، مشکلاتت به اندازه کافی بزرگ‌مون کرده، دیگه داره پیرمون می‌کنه.

و من همچنان به دنبال راهی غیر مبتذل برای ابراز عشقم به تو هستم.

این ویروس فرهنگی شاید کند پیش بره، اما مستحکم و نامحسوسه، هدفش اینه تمام ارزش‌ها رو تبدیل به ضد ارزش کنه.

مثلا الان به لطف بلاگر‌ها و فرهنگی که در حال رایج کردنش هستن، آدم‌ها انگار دیگه حریم خصوصی ندارن، یادمه قدیم‌ها توی هر خونه‌ای یه آلبوم خانوادگی بود که مثل یه سند محرمانه ازش محافظت می‌کردن، و فیلترهای بود برای نشون دادنش، تازه اون عکسا رو هم به همه نشون نمیدادن.
الان نه تنها از یه بلاگر و خانواده‌هاشون کلی عکس در اختیارت هست، بلکه از خصوصی‌ترین مسائل‌شون هم در جریانی، از اتاق خواب بگیر تا دعواهاشون، رقصیدن و قوانین و مشکلات خونه و خانواده‌شون، جالبی قضیه اونجاست که تو یه غریبه‌ای که به صورت مجانی اجازه داری به همه اینها دسترسی داشته باشی.
شوخی‌های جنسی و سخیف، رفتارهای زننده و رذایل اخلاقی، و بی اهمیت نشون دادن خانواده هم مواردی هستن که خودشون جداگانه ساعت‌ها میشه درباره‌شون صحبت کرد.

عجیب در حال سقوطیم.

هر وقت تو اینستاگرام می‌چرخم از خودم می‌پرسم چطور شد که به اینجا رسیدیم، ابتذال و فعل عبث به اوج خودش رسیده‌.

شنیدید میگن عصر تبادل اطلاعات یا فجازی و اینها؟ جدا از اینها عصر تغییر اصول هم هست، لحظه‌ به لحظه اصول هر کس دستخوش تغییر میشه، و آدم‌های اصول‌مند روز به روز در حال تنهاتر شدن هستن‌.

عشق آن است که یوسف بخورد شلاقی
درد تا مغز و سر و جانِ زلیخا برود.

آدمی تنها موجودی‌ست که می‌تواند در خیلی موارد بمیرد، قبل از اینکه برای همیشه بمیرد.

سلامِ آغازین.