#یادداشت_دانشجویی
#بخش_اول
✍️ حسین حاج‌باقری ، مهندسی برق ۱۴۰۱

⭕️وفاق ملی یا قتلگاه جمهوریت

بسم النور
🔻 به ماه‌ها قبل برمی‌گردم؛ به انتخابات مجلس. موجی علیه رئیس وقت مجلس راه افتاده که فشارها را بر روی او و عملکردش زیاد کرده است. واقعیتش این فشارها را فارغ از سرمنشا آن، لایق مجلسی می‌دانستم که در سال منتهی به انتخابات عملکرد عجیبی از خود نشان داده بود. ابتدایش ماجرای تصویب وزارت بازرگانی بود که محل بحثم نیست. آمدیم جلوتر و ماجرای معاون سیاسی وزیر وقت کشور پیش آمد. بعضی از نمایندگان مجلس انقلابی در مواجهه با بخشنامه‌ای که بسیار منطقی به‌نظر می‌رسید (تفصیلش در این مقال نمی‌گنجد) شروع به تهدید وزیر کشور به استیضاح کردند و در عین ناباوری، قالیباف به‌جای آرام کردن فضای مجلس و کمک به دولت ، سوار بر این موج آنقدر به دولت فشار آورد تا در نهایت آقای وحیدی مجبور به عزل معاون سیاسی‌اش شد. و اما تیر آخر برای او در اثنای بستن لیست‌ها بود. جایی که به یکباره خبر آمد مالک شریعتی، به دلیل حضور دهنوی از لیست شانا انصراف داده است. ماجرا اینگونه بود که دهنوی، از نزدیکترین افراد به قالیباف در زمان وزارت آقای فاطمی امین، از او خواسته بود امتیازی به او بدهد و در غیراین‌صورت او را استیضاح می‌کند. بعضی از نمایندگان این مطلب را به رئیس مجلس می‌رسانند اما او اقدامی نمی‌کند و در نهایت دهنوی با جوسازی در مجلس، موفق به استیضاح وزیر وقت صمت می‌شود و دولت را متحمل فشاری جدی می‌کند.(نقل‌شده توسط یکی از نمایندگان)


🔻با وجود همه فشارها بر قالیباف و تلاش‌ها برای رای نیاوردنش اما او درنهایت به‌عنوان نفر چهارم تهران وارد مجلس می‌شود. این تعداد آرا اما نشان می‌دهد جمهور دیگر به قالیباف آن اعتماد سابق را ندارد و جوانی 36 ساله که سابقه فعالیت سیاسی آنچنانی هم ندارد را لایق‌تر از او برای حضور در مجلس می‌داند. به‌نظر می‌رسد اگر مردم برای رئیس مجلس مهم باشند ، باید این‌بار به فکر تغییر رویه‌ای در منش سیاسی‌ و نوع پاسخگویی‌اش به ملت باشد.


🔻از همه اتفاقات مابین انتخابات مجلس تا به همین چندروز پیش که گذر کنیم، روزهای رای اعتماد به کابینه رئیس جمهور جدید نقطه عطف مجلس است.
از رای‌آوری کم‌چالش اکثر وزرا که بگذریم به نام سه وزیر می‌رسیم: ظفرقندی‌، میدری و صالحی امیری. سه وزیری که شاید نه به خاطر ناکارآمدی‌ تخصصی‌شان، بلکه به علت مواضعی که در گذشته گرفته‌اند کارشان به اما و اگر کشیده است. فارغ از اینکه رای مجلس چه باشد، جالب است بدانیم که آقای ظفرقندی چندماه پیش، انتخابات مجلس را مهندسی شده و مشارکت را حداقلی خواند. جدای از این‌ها او همان فردیست که فردای سخنرانی رهبر انقلاب مبنی بر ممنوعیت واردات واکسن‌های آمریکایی و انگلیسی، با بی‌محلی به حکم رهبری تقاضای واردات واکسن بدون توجه به مسائل سیاسی را می‌کند. از دیگر شاهکارهای او بیانیه انجمن اسلامی پزشکان به ریاست او در اغتشاشات اخیر است که در آن حتی نظام را تهدید به براندازی می‌کند. حال اما همین فرد که برای مجلس مقبولیت و مشروعیت سیاسی قائل نیست برای گدایی رای به بهارستان آمده تا کرسی وزارت را تصاحب کند. جالب است که برای خودش هم سوال نیست او که برای حرف رهبری ارزشی قائل نیست، او که نظام را تهدید به براندازی می‌کند حال چگونه قرار است با رئیس جمهوری کار کند که خود را ذوب در رهبری می‌داند. او که در سخنانش نشان داده است این نظام را حتی مقدس هم نمی‌داند حالا به چه شوق خدمتی برای تصاحب کرسی وزارت همین نظام سر و دست می‌شکند؟ در مورد میدری هم همین سوالات مطرح است. او که به گفته بعضی، خودش نویسنده نامه جام زهر است حال چگونه در این شرایط اقتصادی و امنیتی که بسیار وخیم‌تر از دوران مجلس ششم است می‌خواهد متصدی وزارت کار شود؟ اساسا او که از قدرت غرب آن‌چنان می‌ترسد که مجلس را به تعطیلی می‌کشاند، چگونه می‌خواهد در نظامی که هویتش در ایستادگی مقابل زورگویان غربی تعریف می‌شود،  وزارت کند؟ چشم بر روی همه‌ی اینها که ببندیم و با رای آوردنشان کنار بیاییم، نوع رای آوردنشان آراممان نمی‌گذارد...

✅نبض دانشگاه در دستانت!
🆔 @utnabz