ارتباطات اجتماعی منفعل: ضرورت حیات فضای شهری فعالیت اجتماعی، بنابر ماهیتش، پیش از هرچیز وابسته به حضور دیگران است؛ همانند دیدار، بازی، گپ و گفت، انواع مختلف فعالیتها جمعی و البته ارتباطات منفعل مانند دیدن یا گوش دادن به مردم. نکته جالب آن است که ارتباطات منفعل به عنوان بعدی از زندگی اجتماعی -علیرغم آنکه ممکن است از سوی بسیاری بااهمیت تلقی نشوند- مورد تاکید و توجه نظریه پردازان و پژوهشگران قرار گرفته اند. در میان مهمترین آنها میتوان به یان گل و جین جیکوبز اشاره کرد: - یان گِل این سطح از ارتباط را شرط لازم برای سایر تعاملات پیچیده میداند. او درک ضرورت این شکل از تعامل را صرفا در گرو تصور کردن موقعیت فقدانش در فضای عمومی میداند. او در کتاب "زندگی در فضای میان ساختمانها" مینویسد: اگر فعالیت در فضای بین ساختمان ها وجود نداشته باشد، اشکال انتقالی مابین دو حد "تنهایی" و "با دیگران بودن" ناپدید خواهند شد؛ مرز بین انزوا و ارتباط پر رنگ تر خواهد شد، مردم یا در تنهایی به سر می برند و یا با دیگران در سطح بالایی از ارتباط قرار دارند. - جین جیکوبز نیز وجود فعالیت های هرروزه و ساده ای چون خرید یا خوردن و آشامیدن در خیابان ها را وسیله ای برای جذب دیگران میداند. او از جذابیت نگاه انسان ها بر دیگر انسان ها سخن می گوید و باور دارد که شهرسازان و معماران از این موضوع غافلند و به اشتباه گمان میبرند که شهروندان در جستجوی سکوت و نظم هستند. او نیز مانند یان گِل اشکال کم شدتِ ارتباطات اجتماعی را سبب سرزندگی فضای شهری می داند و در کتاب "مرگ و زندگی در شهرهای بزرگ امریکایی" مینویسد: به محض آن که برخوردهای جالب، مفید و معنادار بین شهروندان به روابط خصوصی کاهش پیدا کند، شهر خواهد مُرد. @urban_sociology