🔍فضا و سیاست‌ ▪️«خیابان پهنه‌ای از جامعه است که هنوز کاملا توسط نهادها اشغال نشده است. نهادها از خیابان هراس دارند: سعی آنها بر این است که خیابان را محاصره کرده و خودانگیختگی آن را محدود کنند. تلاش میکنند دسته‌های معترض را در خیابان از هم جدا کرده و تحت لوای قانون با فرونشاندن اختلال در خیابان، به دنبال استقرار نظم مجدد آن هستند. چرا که عرصه‌ی جدال از پایین و کف خیابان می‌تواند به عرصه‌ی نهادی در بالا گسترش پیدا کند. جدال خودانگیخته می‌تواند حجابِ قدرت را پس زده و آن را به فضای باز کشاند و با آن رو‌به‌رو شود، بیرون از ادارات با آن شیشه‌های آیینه‌ای، بیرون از ماشین‌های حفاظتی و مراکز اختصاصی‌شان و حتی خارج از اتاق‌های کنفرانس که ورود به آن ممنوع است... خیابان به‌وضوح سیاسی شده و خلأ باقی‌مانده از سیاست‌ نهادی را پر می‌کند..». 🔸در مقام دانشجویان شهرسازی و معماری در هربار مراجعه به میدان با کلیشه‌های کارگاهی به دوروبرمان نگاه می‌کنیم و با ذوق، پرسش‌هایی را مطرح می‌کنیم که همش درگیر این‌ هستند که این خیابان شریانی درجه ۲ هست یا درجه‌ی ۱؟ در نظام سلسله‌مراتب دسترسی وضعیت خیابان چگونه است؟ خیابان از کدام قسمت باید تعریض شود؟ آسفالت خیابان خوب است یا نیاز به لکه‌گیری دارد؟ نمای ساختمان‌های موجود در خیابان چگونه است؟ و غیره.. 🔹به‌جای نگاه کردن از چشمان یک انسانِ دانشگاهی شیک و پیک، بهتر است- چنانکه مریفیلد می‌گوید- به‌ویژه در این‌ روز‌ها کمی زوایه‌ی دیدمان را تغییر بدهیم، از خاکی شدن نترسیم و به سمت پرسش‌های جدید حرکت کنیم. پرسش‌هایی که نه به‌دنبال کلنجار رفتن‌های خط‌کشی‌شده، بلکه به‌دنبال بالفعل کردن امکان‌های بالقوه‌ی نهفته در فضای خیابان می‌گردند. اینکه خیابان چگونه به‌عنوان فضایی برای به هم زدن نظم و نظام‌های گفتمانی تلقی می‌گردد؟ یا اینکه چگونه فضایی به‌نام خیابان می‌تواند به سیاست‌ورزی پیوند پیدا کند؟ https://t.center/urbannEssay