HIROTDAN KELGAN MAKTUB (Turkumdan) Oramizda besh yuz yillik yöl, (uzoqlashar tobora u ham...) Ammo menga uzatgancha qöl talpinasan mudom, nabiram. Gul qöyasan poyimga har yil va ta’zimlar qilasan takror. Childirmalar chalib turfa xil meni maqtab aytasan alyor... “Buyuklarga munosib avlod bölamiz”, deb urasan lofni. Göyoki har biringiz Farhod – kul qilasiz ming Köhi Qofni. Maqtovlarga öchsan, bolajon, minbarlarga özni urasan. Bitganlaring ruhsiz, chalajon va ularni she’r deb yurasan. (Tamakini tortasan asta, may ichmoqqa ishtiyoqing zör. Shu sababmi millat nazdida shoir zoti kashanda, mayxör...) Botil haqqa öxshab turganda, erk oyoği tushovlangan payt, Onang tezak yoqib yurganda qanday baxtli yashayapsan, ayt? “Millat, uyğon”, dedi oydinlar Qöllamading – ketdi uloqib. Qirğin bölgan payti moʻminlar tonnalab osh yeysan yutoqib... Xalq haq sözning gadosi erur, ammo yolğon she’r tutding unga. Ustozingga öxshading... Qurğur mansabni deb sotilding kimga? Chöp holicha qolmasin qalam, jaholatga qarshi tiğ bölsin – Razolatning közin öy, bolam, zulm ketsin, zolim yöq bölsin!.. © Husan Maqsud 🐺@turkiysoz