☝️ 👇👇 نمي‌دانم در کدام رمان عربی خوانده بودم که: با نعره‌ای بلند بر چهره‌ی زندگی، نهیب زدند: خواهانِ تنهایی هستید یا که مرگ؟ - و آنجا، مرگ بود که پیروز شد! بی‌آنکه چُرتِ نگهبانانِ گورستان‌ها را بردَرَد و بیاشوبد؛ با مُنشیِ مرگ به مزاح برنمی‌خیزم آن‌گاه که جام شوکرانش را تا لبان سقراط بالا برده است. مرگ در ارکان زبانم سوت می‌کِشد و عنکبوت‌هایش دیرزمانی است که بر دهان شاعران تار تنیده‌اند.