ناله را هر چند می خواهم که پنهان برکشم سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن سقوط قصه ای تلخیست. سقوطی که تبدیل به یک بغض دائمی در روح ما شده، تلخ تر. اما تازه نگه داشتن زخم ها را باید به جان بخریم. آری باید دوباره و چندباره رفیق های ناشناسِ عزیزمان را به یاد بیاریم. همان اندک روشنایی امید ما به درست شدن مسير كه هدفِ ظلمی آشکار قرار گرفتند. دوستانِ بی گناهی که به ما یاد دادند قبل از جنگیدن برای رویاها و آرزوهای شخصی مان،باید برای آزادی و رهایی از یک منجلاب بزرگ که گرفتارش هستیم بجنگیم که تا قبل از آن، هر رویایی جز سقوط تلخِ اینچنینی سرانجامی ندارد. آری زخم ها را تازه کنیم تا راه گم نشود. که ما دو لبه‌ی یک زخم‌ایم زخمی عمیق که خوب نمی‌شود مگر به هم برسیم... سالگرد سرنگوني هواپيما اوكرايني و همچنان منتظر فرجام خواهی ⭕️روابط عمومي انجمن اسلامي دانشجويان پيشرو دانشگاه تربيت مدرس @TMUanjoman