خاطره‌سازی خوب در راستای تغییر فضای کانال از فودبلاگری یکم حرف رندوم بزنم. خاطره‌سازی و مراقبت از حوادث و احساسات تلخ و شیرین زندگی همیشه برای من موضوع جالبی بوده. به طور کلی خاطرات خوش همیشه بهم ارزش زندگیو یادآوری می‌کرد و خاطرات بد باعث میشد بتونم جلو سختی‌ها کم نیارم. شاید اون کلیپ از یه استاد فیزیک شریفم دیده باشین که در اهمیت خاطرات میگه. (کلا همیشه دید فیزیک‌دان‌ها رو به زندگی دوست داشتم) خلاصه که اگه شما تمام تجربیات عجیب و غریب جهانم همینجوری پشت سر هم و بدون توجه برین احتمالا وقتی کسی ازتون داستان زندگیتونو بخواد چیز خاصی برای تعریف کردن ندارید و دلیلش زندگی بی‌کیفیت و روتین‌وار نیست بلکه خاطره‌ نساختنه. معمولا خاطراتو میشه با چسبوندن یه حس خاص و مداوم بهشون نگه داشت. کارهایی که خودم در این راستا میکنم مثلا هر ماه یه آهنگو بیشتر از هر آهنگ دیگه‌ای گوش میدم یا همین هر شب یکی دو قسمت سریال میبینم. بعد چندین سال با شنیدن اون آهنگ یا دیدن تیکه‌هایی از سریال تمام اتفاقات اون بازه برام زنده میشه. این حتی شامل حس بویایی و چشایی هم میشه و کساییو میشناسم که هر سفر یه عطر خاص میزنن یا فقط غذای محلی اونجارو میخورن (که معمولا تم طعم یکسان دارن) و بعدها با بو کردن عطر و طعم اون غذاها خاطرات اون سفر براشون کامل زنده میشه. (پس شاید هرجا میرین بهتر باشه مک نخورین :)) در نهایتم چیزی که تو این یه سال فهمیدم اینه که یه صحبت روزمره تو یه کافه عادی با دوستان یا یه شام خوش‌مزه در کنار خانواده میتونه خاطره خیلی خاص‌تر و جالب‌تری نسبت به Iconicترین و قشنگ‌ترین ساختمونا و مناظر جهان باشه؛ پس دلیلی نداره که صبر کنیم تا زندگیمون دگرگون شه تا خاطرات خوب بسازیم و باید یاد بگیریم تو روزمرگیمون این خاطرات جالبو استخراج کنیم. پ‌ن: مشخصا این حرف‌ها وحی منزل نیست و غیر از یه سری از همون روش‌های خاطره‌سازی که مقاله‌هایی درموردش هست بقیش تراوشات ذهنی حاصل از تجربه اندک فردیه که ممکنه اشتباه یا درست باشه ولی به نظرم حداقل جای فکر دارن. :) #random_talk