می‌پرسند چگونه شد که یک‌باره مومن شدی. باز هم می‌گویم یک‌باره نشد و به تدریج و به زحمت شد. از جمله اینکه درآمدم را حلال کردم و خصوصا، از سال ۹۸، نان حکومت جور را نخوردم. زمانی کارشناسی ارشد در معاونت علمی بودم. می‌خواستند لقمه‌ای ۳۰۰هزار دلاری برای یکی از معتمدان نظام بگیرند که یک کاردستی هایتک بسازد و پرونده در کارتابل من بود. بررسی کردم و دریافتم پروژه بی‌حاصل است. ایستادم و گفتم امضا نمی‌کنم و حتی حکم معاون وقت رییس جمهور را بی‌اثر کردم. این را در حال کفر کردم، نه برای رضای خدا که برای اینکه پرداخت را غیراخلاقی و علیه منفعت مردم می‌دانستم و خودم را امانتدار ۸۰ میلیون شهروند. به آنچه می‌دانستم عمل کردم و خدا آنچه نمی‌دانستم را به من آموخت. مدتی بعد، استعفا دادم‌ که هر روز بساط نادانی و شرارت بود. از آن پس، روزی من همیشه رسیده و همواره بیش از توانم، پیشنهاد کار دارم و البته، شب‌ها هم راحت می‌خوابم. و می‌پرسند مگر فقیهی که فتوا می‌دهی که حکومت حکومت جور است. می‌‌گویم اگرچه معمم نیستم، اما سال‌ها دروس حوزوی خوانده‌ام و بیش از آنچه در حوزه‌ها مرسوم است، قرآن و حدیث می‌دانم تا جایی که اگر متنی صدخطی به عربی ببینم، می‌گویم این سه کلمه خاص از قرآن است که زبان قرآن با عربی آدمیان تفاوت دارد. نه اینکه نوری ببینم، زبان قرآن را از انس بسیار تشخیص می‌دهم. اما گذشته از این، احکام دین کلی است و تشخیص مصداق بر مومنان است. و این بدعتی متاخر است که مومنان کار خود را راحت کرده‌اند و از مرجع تقلید می‌خواهند مصداق را بیان کند. و باز گذشته از این، از هیچ مرجع تقلیدی انتطار نداشته باشید که بگوید حکومت کنونی حکومت جور است که یا مواجب بگیر همین حکومت‌اند یا تقیه می‌کنند یا می‌گویند نباید شیعه تضعیف شود. همگی ماجورند انشالله‌. از من می‌شنوید، همکاری با حکومت، خصوصا کارمندی آن، جز برای مضطران، نادرست است. هر کس که منتظر حقوق آخر ماهِ دولتی است و مضطر نیست و می‌تواند کار دیگری کند، همچون صفوان است که شتر به عباسیان کرایه می‌داد. از مناصب دولتی فاصله بگیرید و آقای خود باشید، باشد که رستگار شوید.