Кем син бүген? Көн саен милләт, тарих, һәм тел синең алдыңа сорау куя: кем син бүген? Татар кешесеме? Бөек бабаларыңның дәвамчысымы? Әллә инде үзенең тамырларын оныткан, тормышны җиңел юлдан гына үтәргә теләгән манкортмы? Бөек Болгардан Казан ханлыгына кадәр сузылган горур тарихыбыз, меңләгән еллар дәвамында сакланган телебез һәм динебез сиңа ышанып тапшырылган. Милләтнең киләчәге синең кулда, синең гамәлләреңдә. Телеңне саклыйсыңмы, балаларыңа мирас итеп калдырасыңмы? Тарихыңны, гореф-гадәтләреңне өйрәнүгә вакытыңны жәллисеңме? Әллә барысы да «иртәгә»гә калдырамы? Милләтне саклау – һәркайсыбызның изге бурычы. Манкорт булу җиңел – башны аска иеп, агым белән бару. Әмма бабаларыбыз безгә сынмас рухны, горурлыкны калдырды. Шул мирасны югалтмас өчен, бүгенге көндә һәрберебез үзеннән сорарга тиеш: мин милләтем өчен нәрсә эшләдем? Үз телең, динең, тарихың өчен көрәшү – кыю кешеләр эше. Ә син кыю татар кешесеме? Бүгенге гамәлең милләт язмышын хәл итә.