چه موضوع ای زیبا تر از آن است
که از غم ها و دردهای مان در این سالیان دراز بگوییم
و دست به کاری بزنیم تا فردایی روشن را بتوانیم برای همه به ارمغان بیاوریم
پس بیاییم برخیزیم!
مردمی که به دیدنِ جاری شدنِ خون عادت کردهاند
خیلی زود یاد میگیرند...
مارسیا در تماسی از زندان به دوستان خود اطلاع داده زندانیان زن ایلام یک سال از حق هواخوری محروم اند و اعتراض آنان برای هواخوری بیپاسخ مانده ست.وضعیت تغذیه نیز به اندازهای فاجعه ست که پاسخ ماموران به زندانیان برای درخواست غذای گرم این بوده: "بروید خانههایتان غذای خوب بخورید." مارسیا تنها زندانی سیاسی در میان هشت زندانی زنان ایلام است. این زنان جرمشان قتل است و مارسیا توسط آنان ضرب و شتم شده و وقتی اعتراض کرده، مامورین زن زندان به او توهین جنسی کردهاند. او میگوید: "ما از بهداری نیز محرومیم و وقتی بالاخره پایمان به بهداری رسید، پزشک بهداری با بیتفاوتی گفت بروید آب نمک بخورید." اعتراض مارسیا برای درمان چشمش که پیشتر در زندان آسیب دیده بود نیز بینتیجه مانده است. حق زندانی دسترسی به امکانات حداقلی درمان و تغذیه است.