تتبع ذوالفقار شروانی از رباعی مجد همگر فاضل ارجمند آقای علی صفری آق قلعه، در جستاری کوتاه که سال‌ها پیش در مجلۀ ارجمند گزارش میراث چاپ شده (شمارۀ ۲۱ و ۲۲: خرداد و تیر ۱۳۸۷) از قصیده‌ای یاد کرده‌اند که ذوالفقار شروانی (د. حدود ۶۸۹ ق) در ستایش مجد همگر شیرازی سروده است. ذوالفقار شروانی در نیمۀ دوم قرن هفتم مدتی در همدان مداح اتابکان لر و مدتی در کرمان ستایشگر قراختائیان کرمان بود و چندی نیز در اصفهان می‌زیست و احتمالاً در همین شهر با مجد همگر دیدار کرده و او را در قصیده‌ای ستوده است. در دیوان ذوالفقار شروانی، دو رباعی وجود دارد که شاعر آن‌ها را به اقتفای رباعی مشهوری از مجد همگر سروده و در هر رباعی، مصرعی از رباعی مجد را تضمین کرده است. این رباعیات نیز گواه مراودات ادبی این دو شاعر است. چون ندیده‌ام که جایی به آن اشاره شود، آن‌ها را اینجا نقل می‌کنم. بی روی تو دل چیست، چه کار آید از او جز ناله که هر دمی هزار آید از او چندان گریم که خاک ره گِل گردد نی روید و ناله‌های زار آید از او (مجد همگر، دیوان، دستنویس بادلیان، ۱۷۴پ) روی تو که رشک لاله‌زار آید از او نی نی غلَطم که لاله، زار آید از او دل بُرد و از اوست رونق دل، ور نه بی روی تو دل کیست چه کار آید از او ‏.. از رنگ رخت که نور، نار ‌آید از او وز لعل لبت که آب، تار آید از او جانم به لب آمد چو نی و همدم نیست جز ناله که هر دمی هزار آید از او (ذوالفقار شروانی، دیوان، ۴۵۲، ۴۵۳) ‌‏.. رباعی مجد همگر، به اوحد کرمانی نیز منسوب است (دیوان رباعیات، ۲۷۷، ۲۹۲). ‏.. "چهار خطی" https://t.center/Xatt4