Taravat Bahar NGO

   
آهنگ كوثر: سدها محيط زيست را خراب، بيماري‌ها را تشديد و مردم را بي‌خانمان مي‌سازند!

بيش از دو دهه از تجربه‌ي اجراي شگردهاي نوين دانش آبخوانداري در كشور مي‌گذارد. بيش از دو دهه است كه سيّد آهنگ كوثر و يارانش فرياد مي‌زنند و زنهار مي‌دهند: در كشوري كه ميانگين تبخير سالانه‌ي آن افزون بر ۲ متر است، سزاوارانه‌ترين تمهيد مديريتي براي انباشت مطمئن و پايدار آب، استفاده از مخازن زيرزميني يا همان آبخوان‌هاي درشت‌دانه است. همان آبخوان‌هايي كه دست‌كم در وسعتي معادل ۱۴ ميليون هكتار از خاك ايران‌زمين شناسايي شده و قابل دسترس هستند. آبخوان‌هايي كه ظرفيت نگهداري آنها به مراتب بيشتر از مجموع ۹۴ سد مخزني بزرگ ساخته شده و ۱۰۵ سد بزرگ در دست احداث كشور است. و همان آبخوان‌هايي كه به راحتي قادرند تا ۴ ميليارد مترمكعب «هرزآب» كشور را به «آبي ناب و گوارا» بدل سازند. آبي كه نه نيش جان، كه نوش جان باشد و ديگر هيچ ايراني هموطني از نهيب سيل‌گونه‌ي آن نهراسد و به راستي نعمت باشد تا نقمت!
    پرسش اين است كه پس چرا همچنان ساخت سدهاي مخزني بايد در كشور دست بالا را داشته باشد؟ چرا سيل‌ها همچنان بايد سرمايه‌هاي آبي خاكي و انساني اين بوم و بر مقدس را در خود فرو برد؟ و چرا آبخوانداري آن گونه كه بايسته بود، هنوز نتوانسته است به جايگاه درخور خويش در سامانه‌ي اولويت‌هاي راهبردي مديريت آب كشور دست يابد؟
    آبخوانداري، به شهادت جوايز متعدد بين‌المللي كه تاكنون نصيب مبتكر ايراني‌اش كرده است و به شهادت ده‌ها دانشجو و علاقه‌مندي كه از كشورهاي مختلف جهان به سوي گربايگان فسا آمده و مي‌آيند تا در محضر استاد آهنگ كوثر از رموز اين شگرد ساده امّا كارساز و ارزان قيمت آگاه شوند؛ اين توانايي را دارد تا ضريب مقاومت كشور را در مواجهه با رخداد سيل‌هاي حادثه‌خيز و خشكسالي‌هاي درازمدت افزايش دهد. آبخوانداري مصداق بارز «فرآيند كشف و بومي‌كردن توانايي به منظور استفاده از ظرفيت¬هاي تاريخي (يعني ابزاري براي تحقق توسعه‌ي واقعي) تلقي مي‌شود» و از همين روست كه در آستانه‌ي هزاره‌ي سوّم ميلادي از سوي سازمان خواربار كشاورزي ملل متحد (فائو)، به عنوان راهي براي نجات ۸۰۰ ميليون انسان گرسنه‌ي جهان از سوء تغذيه مورد تأييد قرار گرفته است؛ امّا شوربختانه همچنان آبخوانداري از كمبود اعتبار براي اجرايي شدنش در مناطق مستعد كشور رنج مي‌برد. آيا به نظر شما عجيب نيست كه همواره براي يافتن منابع مالي يك هزار ميليارد توماني اين پروژه با نفس تنگي روبرو مي‌شويم، امّا به راحتي حاضريم چندين برابر آن را در جبران خسارت‌هاي وارد آمده ناشي از سيل و خشكسالي به آسيب‌ديدگان بپردازيم؟
    راستي چرا براي دولت‌ها همچنان آموزش فنون ماهيگيري سخت‌تر از اهداي ماهي به شهروندان‌شان است؟! كافي است به ياد آوريم كه فقط در طول چهار سال ۸۰-۱۳۷۷، خشكسالي بيش از ۶۲ هزار ميليارد ريال (نزديك به ۹ برابرِ هزينه‌ي مورد نياز براي آبخوانداري) به كشور خسارت زده است. و كافي است باز هم به ياد آوريم كه خسارت‌هاي سال گذشته ناشي از خشكسالي به كشور از مرز ۱۳ ميليارد دلار هم گذشت!

https://mohammaddarvish.com/desert/archives/1539

@TaravatBaharNgo

هشدار و صحبت های مهم دکتر آهنگ کوثر در مورد بحران آب و مواد غذایی در ایران در آینده ای نزدیک.

دكتر كوثر كه تقريباً تمامي دوران تحصيلش را در ايالات متحده آمريكا سپري كرده است، عميقاً عاشق ايران و ايراني است و بسيار كوشيد تا تب ميز و قدرت و رياست وسوسه‌اش نكند، او حتي مسئوليت بخش تحقيقات بيابان را نيز به اسماعيل رهبر سپرد و به ديار حافظ – زادگاه دوست‌داشتني‌اش – كوچ كرد.

بيش از دو دهه از تجربه‌ي اجراي شگردهاي نوين دانش آبخوانداري در كشور مي‌گذارد. بيش از دو دهه است كه سيّد آهنگ كوثر و يارانش فرياد مي‌زنند و زنهار مي‌دهند: در كشوري كه ميانگين تبخير سالانه‌ي آن افزون بر ۲ متر است، سزاوارانه‌ترين تمهيد مديريتي براي انباشت مطمئن و پايدار آب، استفاده از مخازن زيرزميني يا همان آبخوان‌هاي درشت‌دانه است. همان آبخوان‌هايي كه دست‌كم در وسعتي معادل ۱۴ ميليون هكتار از خاك ايران‌زمين شناسايي شده و قابل دسترس هستند. آبخوان‌هايي كه ظرفيت نگهداري آنها به مراتب بيشتر از مجموع ۹۴ سد مخزني بزرگ ساخته شده و ۱۰۵ سد بزرگ در دست احداث كشور است. و همان آبخوان‌هايي كه به راحتي قادرند تا ۴ ميليارد مترمكعب «هرزآب» كشور را به «آبي ناب و گوارا» بدل سازند. آبي كه نه نيش جان، كه نوش جان باشد و ديگر هيچ ايراني هموطني از نهيب سيل‌گونه‌ي آن نهراسد و به راستي نعمت باشد تا نقمت!

مطلب از وب سایت محمد درویش.
#آهنگ_کوثر

https://mohammaddarvish.com/desert/archives/1539

@TaravatBaharNgo

چرا مهم است که عملیات انتقال آب هزار مسجد به مشهد فوراً متوقف شود؟

پنج‌شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۳، در «اتاق فکر پروژه انتقال آب هزار مسجد به مشهد»، این تأکید مطرح شد: پروژه باید به سرعت متوقف شود، پیوست محیط‌زیستی طرح تهیه گردد و نیاز به این طرح به‌طور اساسی بازبینی شود.

متن سخنرانی دکتر مهدی کلاهی، دکترای جامعه‌شناسی محیط زیست از دانشگاه کیوتو و مدیرعامل سمن اتازیس، به شرح زیر است:

دکتر کلاهی به اشتباه بودن تصور «آب مازاد» در کلات پرداخت و با رد این ادعا بیان کرد که کلات با خشکسالی شدید روبروست و درختان ارس، که میراث طبیعی این منطقه هستند، به دلیل حمله سوسک چوب‌خوار در حال نابودی‌اند. او به موضوع «عدالت برای طبیعت» اشاره کرد و تأکید کرد که باید به ارزش ذاتی طبیعت توجه شود. حقابه محیط‌زیستی کلیه زیستمندان کلات اکنون در خطر بزرگی است.

کلاهی تأکید کرد که اگر محیط‌زیست در خطر باشد، امنیت نیز به خطر می‌افتد. بنابراین، محیط‌زیست باید در اولویت پدافند غیرعامل قرار گیرد و ۷۰٪ آب و خاک هر منطقه باید برای زیگونگی (تنوع‌زیستی) اختصاص یابد و باقی برای جوامع انسانی. او با اشاره به یک کتاب گفت که مطالعات جهانی نشان می‌دهد تمام پروژه‌های انتقال آب در دنیا با شکست مواجه شده‌اند. پس چرا باید ما هم این اشتباه را تکرار کنیم؟

او منتقدانه پرسید: حال که دنبال شیرین‌سازی آب دریای عمان و انتقال آن به مشهد هستید، بعد از این، کدام منطقه را برای تصاحب در نظر گرفته‌اید؟ چرا ظرفیت‌های موجود در همین حوضه نادیده گرفته شده است؟

در نهایت، کلاهی درخواست کرد که پروژه انتقال آب هزار مسجد به مشهد باید فوراً متوقف شود، پیوست‌های محیط‌زیستی، اجتماعی و اقتصادی آن تهیه گردد و اطلاعات پروژه به‌طور شفاف در اختیار عموم مردم قرار گیرد. همچنین، با همان مبلغ ۹ هزار میلیارد تومان (۹ همت)، می‌توان بخشی از بازچرخانی آب در نواحی مختلف مشهد را به‌صورت محلی انجام داد و از تجهیز شهر به سیستم‌های استحصال آب باران بهره‌مند شد، بدون نیاز به انتقال آب از حوضه‌های دیگر.

@TaravatBaharNGO

مؤسسه زیست‌محیطی طراوت بهار: جدیدترین اخبار و دستاوردهای محیط‌زیست، راهکارهای نوین حفاظت از محیط‌زیست، ترجمه مقالات علمی معتبر جهانی.

از اینکه با معرفی این صفحه به دیگران و کمک به انتشار مطالب، ما را یاری می‌کنید سپاسگزاریم.

هدف ما ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست و افزایش آگاهی در این زمینه است.

با حمایت شما، می‌توانیم قدم‌های مؤثرتری برای حفظ طبیعت و آینده‌ای پایدار برداریم.

@TaravatBaharNGO
www.taravat-bahar.ngo

یاد دکتر آهنگ کوثر، پدر آبخوان‌داری ایران: مردی که بیابان‌ها را به بهشت تبدیل کرد : دلنوشته ای از دکتر حمید طراوتی

سال‌ها پیش، در دهه‌ی شصت، در میان بیابان‌های اطراف فسا و منطقه‌ای به نام گربایگان، ناگهان بهشتی پدیدار شد؛ بهشتی پر از درخت و آب، که دکتر آهنگ کوثر آن را ایجاد کرده بود. نه با سرمایه‌های میلیاردی و وام‌های کلان رانتی، بلکه با عشق، دانش و تلاش. او که از دانشگاه ایالتی اورگن آمریکا دکترای روابط آب، خاک و گیاه با گرایش مهندسی آبیاری گرفته بود، می‌دانست که در ایران میانگین تبخیر آب حدود دو متر در سال است. همچنین، به این نکته واقف بود که ایرانیان از دیرباز آب را در زیرزمین ذخیره می‌کردند تا از تبخیر آن جلوگیری کنند. به همین دلیل، با عشقی که به ایران داشت، به دنبال منطقه‌ای بود که خاک آن برای ذخیره‌ی آب مناسب باشد و در گربایگان چنین منطقه‌ای را یافت.

دکتر کوثر با اجرای عملیات آبخوانداری و ساخت بندهای متعدد، آب بارندگی را روی زمین معطل می‌کرد تا بیشتر در خاک نفوذ کند. سپس در آن خاک مرطوب، درخت اکالیپتوس می‌کاشت و به تدریج درختان و گیاهان دیگر را نیز پرورش می‌داد. او طی چند سال، ۲۰۰۰ هکتار زمین بیابانی را به بهشتی سبز و زیبا تبدیل کرد. هر کسی که این سبزی دل‌نواز را در میان آن طبیعت سخت و خشک می‌دید، شگفت‌زده می‌شد. حتی سفیران کشورهای مختلف، پس از شنیدن اخبار این معجزه، با خانواده‌هایشان برای دیدن این منطقه می‌آمدند.

سرانجام در سال ۱۳۸۴، مدیر کل جهانی یونسکو در مراسم روز جهانی علم، جایزه‌ی عالی حوزه‌ی آب این سازمان را به دکتر کوثر اهدا کرد. او در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده بود که در ایران دست‌کم ۱۲ میلیون هکتار زمین با خاک مناسب برای ذخیره‌ی آب و ایجاد آبخوان‌های دانه‌درشت وجود دارد؛ زمینی که می‌توان با آن کل غذای ایران را تأمین کرد.

متأسفانه، پس از چند سال، با وجود تمام شور و عشقی که به کار داشت، در چنگال بوروکراسی عظیم و بی‌توجهی‌های ناامیدکننده گرفتار شد. از این ابتکار بزرگ او حمایت لازم نشد و سرانجام این قصه‌ی آشنا، او را نیز بی‌نصیب گذاشت. یادش تا ابد ماندگار و جاودان باد.

@TaravatBaharNGO
یکم آبان ماه ۱۴۰۳

دوچرخه یکی از وسایلی است که نتیجه ی خلاقیت بشر و احساس نیاز او به وسیله ای برای حمل و نقل آسان است که در سال های اخیر و در نتیجه ی ورود آلاینده های مضر به هوا، طرفداران زیادی پیدا کرده است.

اما این وسیله چگونه سر از ایران در آورد؟

قصه ی ورود دوچرخه به ایران از آنجا شروع شد که در زمان قاجار، مردم دو پسر بچه ی موبور انگلیسی را دیدند که روی وسیله ای با دو چرخ در میدان مشق تهران (باغ ملی) حرکت می کردند. نگاه های متعجب و سرشار از ترس لحظه ای از این دو برداشته نمی شد، در حالیکه روی دو پا بودند می توانستند سریع تر از دیگران حرکت کنند. در اینجا بود که نام این وسیله شد : “ دوچرخ شیطان”

در این میان شخصی به نام حسین آقای شیخ تعدادی دوچرخه را خرید و به صورت ساعتی به مردم کرایه داد تا موجبات آشنایی آنها را با این وسیله جدید فراهم آورد. مغازه وی در خيابان ناصر خسرو فعلي، ده تا مغازه بالاتر از شمس العماره قرار داشت.کرایه دوچرخه ساعتی ۱۰ شاهی بود

درست است که تهرانی ها اولین مردمی بودند که در ایران دوچرخه را دیدند اما کم کم انواع دوچرخه هاي معمولي، كورسي و سه چرخه در همه جای ایران دیده شدند و تبدیل به وسیله ای روزمره گردیدند.

در سال ۱۳۰۴ زمانی که «ویتا سکویل وست»، بانوی انگلیسی به همراه همسرش به ایران آمد و آنچه را که دیده و شنیده بود در سفرنامه‌ای به نام «مسافر تهران» نوشت، از دیدن انبوهی از دوچرخه‌سوارهای تهرانی شگفت‌زده شد و نوشت: «در ایران همه با دوچرخه رفت و آمد می‌کنند»! نه به آن ترس و فرارمان از دیدن دوچرخه، نه به این دل‌باختگی که هرجا را می‌نگریستند، رکاب‌زنی بود که خیابان‌ها و کوچه‌های شهر را درمی‌نوردید.

یکی از سرگرمی‌های زنان درباری، به ویژه دربار ناصرالدین شاه، همین بود که حیاط کاخ گلستان را قُرُق کنند و سوار بر دوچرخه، رکاب‌زنان به تفریح و سرگرمی بپردازند. عکسی نیز در آلبوم سلطنتی کاخ گلستان هست که تاج‌السلطنه، یکی از دختران ناصرالدین‌شاه را سوار بر دوچرخه نشان می‌دهد.
کم کم دوچرخه سواری به جای آنکه وسیله ای برای تفریح باشد به یکی از لوازم کار تبدیل شد. دست فروش ها، دوره گردان، تعمیرکاران سیار، بیرون بَرهای رستوران ها و باربرها این وسیله را تهیه نمودند تا کمک حالشان در کار باشد.

ورود دوچرخه به ایران سبب شد تا مردم متوجه ورزش دیگری در دنیا شوند و نسبت به برگزاری مسابقات در آن رشته علاقه نشان دهند. فدراسيون دوچرخه سواري ايران، اولين تشكل ورزشكاران دوچرخه سوار، بود كه در سال ۱۳۲۴ شمسي تشكيل شد

منبع: وب سایت امرداد نیوز
https://amordadnews.com/83401/

https://youtu.be/kTpbu8nz5bE

پادکست پراسپکت برای یک فصل جدید بازگشته است!

در مصاحبه این هفته، الن هالیدی و همکار جدیدش آلونا فربر با روزنامه‌نگار برجسته در حوزه چاپ و پخش، پل میسون - که یک متخصص در زمینه راست‌گرایان افراطی است - همراه شده‌اند تا به پرسش بزرگ این هفته بپردازند: چهره جدید فاشیسم چیست؟

همچنین، پل میسون نویسنده کتاب "پسا سرمایه‌داری" است که به فارسی نیز ترجمه شده است. این کتاب به بررسی آینده‌ای می‌پردازد که در آن، سرمایه‌داری به شکل کنونی خود به پایان می‌رسد و به جای آن، نظام‌های اقتصادی جدیدی ظهور می‌کنند که بر پایه فناوری‌های دیجیتال و مشارکت اجتماعی بنا شده‌اند. پل میسون در این کتاب به تحلیل چالش‌های سرمایه‌داری مدرن و چشم‌اندازهای جایگزین آن پرداخته است.

@TaravatBaharNGO

معرفی کتاب «پسا سرمایه داری» نوشته پل میسن، ترجمه دکتر حمید طراوتی با ویراستاری استاد و دوست عزیز عبدالله کوثری در خبرگزاری مهر

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «چگونگی گذار از نظام سرمایه‌داری» نوشته پل میسن با ترجمه حمید طراواتی دربرگیرنده بحثی درباره چگونگی گذار از نظام سرمایه‌داری است و نویسنده‌اش باور دارد سرمایه‌داری قطعاً نابود خواهد شد و جای خود را به نظامی جدید می‌دهد که او آن را پساسرمایه‌داری می‌نامد.

نظام کنونی جهان نظام سرمایه داری، و کارکرد آن افزایش تولید ثروت و افزایش تولید سود است. این نظام تاکنون در این کار بسیار موفق بوده پروژه‌های بسیاری را اجرا و ثروت زیادی را تولید کرده است اما یکی از پیامدهای آن تخریب محیط زیست است.

تخریب محیط زیست پیامد بیرونی سرمایه داری ست یعنی هدف سرمایه داری تولید ثروت و سود بوده اما در جنب آن مقدار زیادی از دارایی بشر یعنی طبیعت را نابود کرده است بنابراین سرمایه‌داری در عین تولید ثروت مادی و حتی معنوی سبب نابودی ثروت طبیعی شده است و این تناقض بزرگی است این تناقض یعنی تناقض بین تولید ثروت مادی و نابودی دارایی طبیعی روز به روز تشدید شده و اکنون تکانه مهمی به نام تغییر اقلیم ایجاد کرده است. تغییر اقلیم می‌تواند کل تمدن را نابود کند و زندگی بشر را به خطر اندازد.

در همین حال در سی سال اخیر رویکرد نئولیبرالی به اقتصاد و رها کردن سرمایه از هرگونه تقید و نظارت سبب شده که بزرگ‌ترین نابرابری در تاریخ بشر ایجاد شود به گفته جوزف استیگلیتس، اقتصاددان بزرگ جهان اکنون قریب سیصد و پنجاه و نه هزار نفر از مردم جهان که آنها را می‌توان از ما بهتران نامید، نود و شش درصد سرمایه جهان را در اختیار دارند.

رشد نابرابری از درون سرمایه‌داری و تخریب محیط زیست به عنوان پیامد بیرونی آن همراه با رشد شدید جمعیت ساز و کار زندگی انسان را بر هم زده و باعث شده که در گوشه و کنار جهان شاهد فقر و مصیبت‌های بسیار باشیم تناقضات فوق متفکرین را به این نقطه رسانده که باید از نظام موجود گذر کرد و نظمی نو در انداخت، اما به وجود آمدن نظم نوین نیازمند داشتن طرحی جدید است بدون داشتن الگو نمی‌توان نیروی جامعه بشری را برای گذار بسیج کرد و به سوی آینده رفت.

mehrnews.com/x35KHb

@TaravatBaharNgo

ممنوع بودن فعالیت‌های معدنی و هرگونه تخریب و ساخت و ساز در حریم تالاب های باستانی «سی سر» از طریق ۱۰ ماده قانونی قابل اثبات است:

۱.قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست
- ماده 16 ایجاد هرگونه بهره‌برداری و اقدامی که منجر به تخریب محیط زیست و مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست شود، از جمله مناطق حفاظت‌شده، پارک‌های ملی، آثار طبیعی ملی و پناهگاه‌های حیات وحش، ممنوع است، مگر با مجوز سازمان حفاظت محیط زیست.
۲.قانون حفاظت و احیای تالاب‌های کشور
- ماده 1 کلیه تالاب‌های کشور به عنوان سرمایه‌های ملی تحت حفاظت قرار دارند و هرگونه بهره‌برداری یا اقدامی که منجر به تخریب یا آلودگی تالاب‌ها شود، ممنوع است.
- ماده 2 سازمان حفاظت محیط زیست موظف است برای جلوگیری از تخریب و آلودگی تالاب‌ها اقدامات لازم را انجام دهد و هرگونه فعالیت در این مناطق باید با رعایت ضوابط و مقررات این سازمان باشد.
۳.قانون حفظ و احیای میراث فرهنگی و طبیعی
- ماده 1 آثار طبیعی، فرهنگی، تاریخی و باستانی که به ثبت ملی رسیده‌اند، به عنوان سرمایه‌های ملی کشور تلقی می‌شوند و هرگونه فعالیتی که موجب تخریب یا تهدید این آثار شود، ممنوع است.
- ماده ۵ هرگونه احداث بنا، ایجاد کارخانه، حفاری و بهره‌برداری از معادن در حریم آثار ثبت‌شده در فهرست آثار ملی، بدون مجوز سازمان میراث فرهنگی ممنوع است.
۴.قانون راجع به حفظ آثار ملی (مصوب 1309)
- ماده 5 احداث هر نوع بنا و ایجاد کارخانه و تأسیسات، حفاری، معدن‌کاوی، و بهره‌برداری از معادن در حریم آثار غیرمنقول ثبت‌شده در فهرست آثار ملی، ممنوع است مگر با مجوز قبلی سازمان میراث فرهنگی.
۵.قانون معادن
- ماده 23 وزارت صنعت، معدن و تجارت مکلف است پیش از صدور هرگونه مجوز بهره‌برداری از معادن، نظر سازمان میراث فرهنگی و سازمان حفاظت محیط زیست را در مورد عدم مغایرت محل مورد نظر با حریم آثار تاریخی، طبیعی و ملی استعلام نماید. در صورت اعلام مغایرت، صدور مجوز بهره‌برداری ممنوع است.
۶.قانون مدیریت پسماندها
- ماده 7 هرگونه اقدام که منجر به ایجاد پسماند در محیط‌های طبیعی به ویژه مناطق حفاظت شده و تالاب‌ها شود، باید با رعایت ضوابط و مقررات خاص صورت گیرد و هرگونه آلودگی محیط زیست به‌ویژه در مناطق حفاظت شده ممنوع است.
۷.قانون توزیع عادلانه آب
- ماده 45 هرگونه بهره‌برداری از منابع آبی که منجر به تخریب تالاب‌ها و اکوسیستم‌های مرتبط شود، ممنوع است و تخلفات مربوط به بهره‌برداری غیرمجاز از منابع آبی تالاب‌ها باید مورد پیگرد قانونی قرار گیرد.
۸.کنوانسیون تالاب‌ها
- ماده 3 دولت‌های عضو موظف به حفاظت و استفاده پایدار از تالاب‌ها و منابع طبیعی مرتبط با آنها هستند و هرگونه اقدامی که منجر به تخریب تالاب‌های تحت پوشش این کنوانسیون شود، باید با همکاری بین‌المللی و در راستای اهداف حفاظت از تالاب‌ها باشد.
۹.قانون تشکیلات، وظایف و اختیارات سازمان حفاظت محیط زیست
- ماده ۶ سازمان حفاظت محیط زیست موظف است نظارت مستمر بر فعالیت‌های اقتصادی و بهره‌برداری از منابع طبیعی داشته باشد و در صورت مشاهده هرگونه تخلف که منجر به آسیب به محیط زیست و مناطق حفاظت‌شده شود، اقدامات قانونی لازم را انجام دهد.

۱۰.قانون برنامه ۵‌ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
- ماده ۳۸ دولت مکلف است اقدامات لازم برای جلوگیری از تخریب تالاب‌ها و حفاظت از زیست‌بوم‌های طبیعی کشور را انجام دهد و هرگونه بهره‌برداری غیرمجاز از منابع طبیعی که به زیست‌بوم‌های حساس مانند تالاب‌ها آسیب می‌رساند، ممنوع است.

@taravatbaharngo

کار سخت شینا انصاری

این همه حوادث آب و هوایی در یک روز؟!؟!ً و در قاره های مختلف حهان؟! این امر نشان می دهد که تغییر اقلیم چه قدرت عظیمی دارد و چنان که دانشمندان گفته اند و می گویند می تواند تمدن را به این شکلی که ما می شناسیم بالمره نابود یا به شدت تضعیف کند. شینا انصاری درست در فردای این روز به ریاست سازمان محیط زیست رسیده است. آمدنش را تبریک می گوییم . اما از او می خواهیم که در گیر کار های روزمره نشود. اداره ی سازمان را به مدیران صادقی بسپارد و به آنها اعتماد کند و بگذارد مردم و سازمان های واقعا مردم نهاد ، نه صوری، بر آنها نظارت / و با آنها بطور واقعی نه صوری تعامل/ کنند و وقت و توان و تخصص خود را صرف تعامل با سازمان برنامه و بودجه و وزارت نیرو و صمت و شهرداری کند تا شاید تغییری در رویه های اقتصادی و نوع سرمایه گذاری و توزیع ثروت و تغییر منابع درامذ مردم و امثالهم ایجاد شود، تا هر حدی که در شرایط کنونی ممکن است. و هر گاه نتوانست و نشد بتواند با وجدان راحت به مردم بگوید که چه کرد و چه نشد! در غیر این صورت هر چند در رشته ی خود، چنان که می گویند، توانمند باشد باز هم در چنبره ی بوروکراسی اداری اسیر خواهد شد و چرخ گوشت اداری او را دگرگون خواهد کرد . . حوادث فوق همه تنها در یک روز رخ داده ، فراموش نکنیم که با چه غولی روبروئیم ، ان هم در این منطقه ی بلا زده

در حال حاضر مهاجرت یکی از مشکلات عمده ی جهان است. جمعیتِ افغانی ها در ایران بسیار زیاد شده است. در اروپا، الجزایری ها و افریقایی ها خیابان های فرانسه را پر کرده اند. سوئد مملو از مردم سوریه است. در لندن صدها هزار نفر مسلمان در خیابان کنزینگتون نماز می خوانند و کانادا را هندی ها مقهور کرده اند و ایرانی ها نیز همه جا حاضرند.
چرا چنین است؟
در میانه ی مشکلات عظیمی که جهان با آنها روبرو است کم تر دولتی به رشد جمعیت توجه می کند. وجود این همه مهاجر تا حد زیادی ناشی از رشد جمعیت است. رشد جمعیت و تخریب محیط زیست و فقر مهم ترین عامل این مهاجرت هاست. در افغانستان مردم زندگی آرامی داشتند و ناگهان کودتای شوروی پیش آمد وارتش شوروی وارد شد و چند کودتا صورت گرفت. جنگی طولانی بین مجاهدان و ارتش شوروی آغاز شد که مملکت را ویران کرد. سپس آمریکا گروه های القاعده و طالبان را ایجاد کرد. اینها افغانستان را ویران کردند. بایدن نیز بعد از مدتی تمام نیروهای آمریکایی را به شکل فجیعی از افغانستان خارج کرد و طالبان کشور را تسخیر کردند. رشد جمعیت در افغانستان بسیار سریع و معادل 2.7 درصد در سال است و برآورد می شود تا سال 2050 جمعیت آن به 74 میلیون نفر افزایش یابد. در آفریقا، بلژیکی ها، فرانسوی ها و انگلیسی ها تمام نظام معیشتی قدیم آنجا را به هم ریختند. دلالان الماس و شکارچیان عاج، جویندگان طلا و چوب بران دار و ندار آنها را بردند و در عوض به آنها نوعی فرهنگ جدید دادند. با رشد تکنولوژی اطلاعات و در دسترس شدن آن برای مردم جهان، مردم این کشورها زندگی اروپائیان و آمریکا یی ها را می بینند و دلشان می خواهد مانند آنها زندگی کنند. آنها فرار می کنند و خود را به کشتن می دهند تا از فقر و ظلم ستم و تغییر اقلیم که زمین های آنها را خشک کرده است فرار کنند. رشد جمعیت بلای جان آنها شده است.
اما هیچ یک از شرکت های بزرگ جهانی نظیر گوگل، آمازون و فیس بوک و لاکهید و دیگران ذره ای برای کنترل جمعیت هزینه نمی کنند چون می خواهند که جمعیت بیش تر باشد تا مصرف کننده بیش تری داشته باشند.
لستر براون متفکر بزرگ محیط زیست برآورد کرده است که کنترل کامل جمعیت و اجرای برنامه تنظیم خانواده در سراسر جهان تنها به شش میلیارد دلار سرمایه گذاری در سال نیاز دارد. یعنی با صرف این مقدار پول- که در برابر پول های زیادی که صرف جنگ و کشتار و مراسم ... می شود بسیار ناچیز است- می توان خدمات تنظیم خانواده را در اختیار کسانی قرار داد که از آن محروم اند. در نیجریه هر مرد حداقل باید چهار زن داشته باشد. اگر مردی کم تر از این تعداد همسر داشته باشد در مقابل دیگران خجالت می کشد. هر زن هم باید چهار بچه به دنیا بیاورد و گرنه کلا بیمار و ضعیف به حساب می آید. اگر فقط دو فرزند داشته باشد مورد تحقیر قرار می گیرد و خجالت می کشد. در این کشور و کشور های دیگری نظیر مالی و غیره بسیاری از زنان هستند که نمی خواهند بچه دار شوند اما به وسایل پیشگیری دسترسی ندارند. مبارزه با این خرافات فرهنگی و تهیه وسایل ضد حاملگی کار مشکلی نیست اما کسی به فکر آن نیست. اما قضیه چیز دیگری ست. روسیه هیچ وقت اهمیت نمی دهد که با حمله به افغانستان چه صدماتی به آن کشور زده است. بلژیک و فرانسه این دغدغه را ندارند که با جنایاتی که در کنگو انجام دادند چگونه و تا چه حد اقتصاد آن کشور را ویران کرده اند. ایتالیا حاضر نیست در اتیوپی و سودان برای تنظیم خانواده سرمایه گذاری کند و غیره. نتیجه ی کار آن است که تعداد زیادی کودک و جوان گرسنه به این کشورها سرازیر می شوند. مسائل جهان امروز به هم پیوسته اند و به تنهایی نمی توان هیچ کدام از آنها را حل کرد. لکن هیچ یک از کشورهای پیشرفته حاضر نیست مسئولیت خود را در این زمینه بپذیرد. آنها فقط تا می توانند مرزهای خود را به روی مهاجران می بندند. دست راستی های افراطی و فاشیست ها نیز تنها مشکل کشورهای شان را وجود مهاجران می دانند و تنها راه حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی آن را در اخراج آنها می دانند و بر آن پا فشاری می کنند.
البته مهاجرت وسیع ترکیب جمعیتی اروپا و کانادا را تغییر داده و زندگی را بر مردم سخت کرده است. آنها می بینند وطن شان دگرکون شده و افراد جدیدی بدان وارد شده اند و این را دوست ندارند. ولی مشکل را باید ریشه ای حل کرد. مشکلات جهان امروز همه به هم مربوطند و با هم حل می شوند. تا زمانی که در کنترل جمعیت و احیای آب و محیط زیست درکشورهای جهان سوم سرمایه گذاری نشود، تا زمانی که در اقتصاد ورشکسته ی کشور های مهاجر فرست و آموزش مردم آنها سرمایه گذاری نشود و دولت های فاسد آن محدود یا برکنار نشوند،مهاجرت را نمی توان مهار کرد. سیل مهاجران بدون ترس از مرگ و سختی به سوی اروپا و آمریکای شمالی سرازیر می شود و هیچ مرز آهنین و گنبد ضد گلوله ای آن را مهار نخواهد کرد.

www.taravat-bahar.org

دیشب به دعوت دوستان عضو انجمن درختکاران خراسان رضوی در موزه ی کوهنوردی پایکا، که بی نظیر چیزی ست در خراسان و شاید ایران، اندر باب پیدایش جامعه ی مدنی و نقش تشکل های محیط زیستی در آن صحبت کردیم. گفته شد که جامعه مدنی که عمدتا در دوره ی رونق پس از جنگ دوم شکل گرفت. جامعه ای است متکثر، صلجو، زنده، موثر و پر امید که بسیار همگراست و هدفش بهبود زندگی همه ی مردم است و تشکل های محیط زیستی بخش مهمی از آن هستند. شبکه ی نیرومند تشکل های مدنی در تکامل همه ی جوامع نقشی بی بدیل دارند. در دنیا ده میلیون ان جی او وجود دارد که ۱.۵ میلیون از انها در امریکا هستند که ۳۳۰ هزار از آنها تشکل ها زیست محیطی هستند. لازم است از دوست عزیز و کوهنورد برجسته ، رضا خوشدل، برای همتی که در ایجاد این موزه زیبا به خرج داده تشکر کنم.
از دوستان انجمن درختکاران نیز که این گردهمایی را سرو ساما دادند بسیار سپاسگزارم

متان یک گاز گلخانه‌ای بسیار قوی است که اثر آن چند برابر گاز کربنیک است. برخی می‌پرسند چرا مزارع برنج و گاوداری‌ها منابع اصلی گاز متان هستند؟ همچنین دیده‌ایم در فیلم‌ها که مقدار زیادی گاز متان در زیر یخ‌های قطب شمال وجود دارد که آن را آتش زده‌اند. پس این گاز چگونه تشکیل می‌شود؟

پاسخ این است که هرگاه کربن در شرایط غیرهوازی تجزیه شود، یعنی در شرایطی که هوا و اکسیژن وجود نداشته باشد، گاز متان به وجود می‌آید. در مزارع برنج، کلش برنج و آبی که در سطح مزرعه وجود دارد، کربنی را که از سال قبل در زمین بوده محبوس می‌کنند و لذا کربن در شرایط غیرهوازی تجزیه می‌شود. گیاهانی که هزاران سال قبل در زیر یخ‌های قطب شمال به دام افتاده‌اند، در همان‌جا در شرایط غیرهوازی تجزیه شده و گاز متان تولید کرده‌اند.

در بخشی از معده دام‌ها - که معده‌ای چهار قسمتی دارند - علفی که حیوانات می‌خورند تلنبار می‌شود و سپس این علف در شرایط غیرهوازی تجزیه می‌شود و گاز متان تولید می‌کند. این گاز هنگام آروغ زدن از معده دام‌ها بیرون می‌آید. این‌ها منابع اصلی تولید متان هستند.

@TaravatBaharNGO

حذف بتن و آسفالت و بازگرداندن فضاهای سبز به محیط‌های شهری به چند دلیل مهم مفید است:

1. مدیریت آب و کاهش سیلاب‌ها: با حذف سطوح غیرقابل نفوذ مانند بتن و آسفالت، آب باران می‌تواند به‌جای جاری شدن و ایجاد سیلاب، به زمین نفوذ کند و ذخایر آب زیرزمینی را تغذیه کند.

2. کاهش اثر جزایر حرارتی شهری: سطوح بتنی و آسفالتی گرما را جذب و ذخیره می‌کنند و باعث افزایش دما در شهرها می‌شوند. جایگزینی این سطوح با فضاهای سبز می‌تواند دمای محیط را کاهش دهد و هوای خنک‌تری ایجاد کند.

3. افزایش تنوع زیستی: فضاهای سبز و طبیعی محلی برای زیست گیاهان و جانوران فراهم می‌کنند و به افزایش تنوع زیستی در محیط‌های شهری کمک می‌کنند.

4. بهبود کیفیت هوا : گیاهان با جذب دی‌اکسید کربن و تولید اکسیژن، کیفیت هوا را بهبود می‌بخشند و آلاینده‌های هوا را کاهش می‌دهند.

5. افزایش رفاه روانی و جسمی: فضاهای سبز و طبیعی احساس آرامش و سلامتی را برای ساکنان شهرها به ارمغان می‌آورند و محیط‌هایی برای فعالیت‌های فیزیکی و اجتماعی فراهم می‌کنند.

6. کاهش اثرات تغییرات اقلیمی: افزایش پوشش گیاهی و فضاهای سبز به تعدیل تغییرات اقلیمی کمک می‌کند و ظرفیت کربن‌گیری را افزایش می‌دهد.

با توجه به این مزایا، حذف بتن و آسفالت و بازگرداندن طبیعت به محیط‌های شهری می‌تواند به ایجاد شهرهای پایدارتر، سالم‌تر و زیباتر کمک کند.

@TaravatBaharNGO

دوره استفاده از بتن و آسفالت به سر آمده!

از استرالیا تا انتاریو، شهرها در حال حذف بخش‌های غیرضروری از بتن و آسفالت هستند و به طبیعت اجازه می‌دهند جای آن‌ها را بگیرد.

در یک روز گرم ژوئیه، کاترین رز یک میله فلزی محکم را برداشت و آن را زیر لبِ وسوسه‌انگیز یک صفحه بتنی از پیش برش داده شده فرو کرد. رز، مدیر ارتباطات و مشارکت در سازمان غیرانتفاعی Depave در پورتلند، اورگان، در گرما عرق می‌ریخت - اما او قرار بود این مبارزه را پیروز شود.

قسمت کثیف و مستطیلی از پوسته شهری در مقابل او در شرف حرکت بود. با فشار آوردن بر روی میله فلزی خود، آن را مانند یک اهرم به کار برد و پوشش بتنی را به سمت بالا و دور از زمین حرکت داد. اکنون نور خورشید دوباره می‌توانست به زمین زیرین بیفتد. ترکیبی از شن و خاک که به نظر رز، پر از پتانسیل بود.

او می‌گوید: « احساس می‌کنید که دارید خاک را آزاد می‌کنید.»
رز به یاد می‌آورد تابستانی که او و حدود ۵۰ داوطلب دیگر تقریبا ۱,۶۷۰ متر مربع بتن را از محوطه کلیسای محلی برداشتند. او می‌گوید: « این مانند تصور و تحقق کامل یک رویایی است که فکر می‌کنم همه ما داریم.» رویایی که بازگرداندن طبیعت به میان ما است.

رز می‌گوید: « این کار از افرادی شروع می‌شود که به دولت خود فشار می‌آورند و این گفتگوها را در سطح کوچک و محلی آغاز می‌کنند. به این صورت است که این موضوع جای خود را پیدا می‌کند.»

کازیمیری اضافه می‌کند: « با تغییرات آب و هوایی، وقایع بارش شدید بیشتر خواهند شد و بنابراین حذف بتن یک انتخاب دلخواه نیست – بلکه یک ضرورت است.»

با عمیق‌تر شدن بحران آب و هوا، برخی شهرها و حتی مناطق کامل شروع به اتخاذ روش حذف بتن به عنوان بخشی از استراتژی سازگاری با تغییرات آب و هوایی کرده‌اند. برخی می‌گویند زمان آن رسیده است که شروع به شکستن خیابان‌های بتنی به صورت گسترده کنیم - تا فضاهایی ایجاد کنیم که برای طبیعت بهتر باشند. این روزها هر زمان که رز در شهر قدم می‌زند، نمی‌تواند به جاهایی که می‌توان آسفالت را برداشت و گیاهان کاشت فکر نکند. او اعتراف می‌کند: « من دائماً می‌خواهم کارهای بیشتری انجام دهم. سخت
است که هر جا نگاه می‌کنی، این را نبینی.»

@TaravatBaharNGO

https://www.bbc.com/future/article/20240222-depaving-the-cities-replacing-concrete-with-earth-and-plants

از شرق ایران خبر می‌رسد که یک تالاب دیگر در آستانه تخریب قرار دارد؛ آن‌هم نه یک تالاب معمولی، بلکه تالابی که صفت «باستانی» را با خود همراه دارد. هفت دریاچه کوچک بر بستر خشک نیشابور را اهالی آنجا «دریا» می‌نامند و این تنها ویژگی عجیب آن نیست؛ عجیب‌تر اینکه درباره این دریاها داستان‌ها و افسانه‌های فراوانی هم وجود دارد.

شرق: از شرق ایران خبر می‌رسد که یک تالاب دیگر در آستانه تخریب قرار دارد؛ آن‌هم نه یک تالاب معمولی، بلکه تالابی که صفت «باستانی» را با خود همراه دارد. هفت دریاچه کوچک بر بستر خشک نیشابور را اهالی آنجا «دریا» می‌نامند و این تنها ویژگی عجیب آن نیست؛ عجیب‌تر اینکه درباره این دریاها داستان‌ها و افسانه‌های فراوانی هم وجود دارد.

https://shorturl.at/jNv8l
#سی_سر_تنها_نیست
@TaravatBaharNGO

گزارش بسیار کامل روزنامه شرق از کارزار «سی‌سر تنها نیست» را در ادامه بخوانید:

برای حمایت از سی‌سر کارزاری هم در فضای مجازی شکل گرفته است. برخی کاربران با پیوستن به این کارزار از استانداری، فرمانداری و سازمان محیط‌ زیست درخواست کرده‌اند تا از این تالاب حمایت کند. تا‌کنون و در عرض دو روز دو هزار نفر این کارزار را امضا کرده‌اند. در بخشی از متن این کارزار می‌خوانیم: حضور معدن‌کار در این سوی کوه تاریخی ریوند نگرانی فعالان را افزایش داده است. آنها به چشم، کندوکاو در منطقه را دیده‌اند و هر لحظه بسته‌شدن محل جوشش آب در دل زمین به‌ واسطه فعالیت‌های معدنی، نزدیک‌تر از گذشته شده است. دو سال قبل، شکایت از این معدن باعث توقف موقت فعالیت آن شد. همان زمان رئیس شورای روستای زرنده بخش مرکزی نیشابور، به خبرنگاران گفت: «وجود غار آبی و تاریخی درجه دو زرنده با ذخایر آبخیزی چند‌هزار‌ساله، باعث ایجاد این برکه‌های دائمی به‌عنوان محل کوچ پرنده‌های مهاجر و نیز ایجاد مرتع‌های سرسبز و پربار در این منطقه شده است که علاوه‌ بر چشم‌انداز گردشگری بسیار عالی، منطقه‌ای مناسب برای حیات‌ وحش منطقه شده است. 

لینک امضا کارزار

https://www.karzar.net/143627

لینک مطلب منتشر شده در روزنامه شرق : https://shorturl.at/jNv8l

@TaravatBaharNGO