و مادر من است و نگاهش نگاه مادرانه!
فکر کنید به اینکه ۲۲ سال پیش، یکی از اعضای خانواده شما در روز هجده تیر بازداشت شده و بعد از آن دیگری خبری از او ندارید! «۲۲» سال بی‌خبری از وضعیت فرزند، خواهر و برادر، پدر یا مادر خود را تصور کنید اگر تپش قلب و افکار آزاردهنده به شما اجاره بدهد تمام این ۲۲ سال و رخدادهای آن را تصور کنید».
حال این تصویر را ببینید، تصویر یک مادر رنجور و دردکشیده که ۲۲ سال است به دنبال نشانی از فرزند خود «
#سعید_زینالی» می‌گردد!
با هر دیدگاه و تفکری و فارغ از سیاست به این حجم از درد و رنجی که یک انسان متحمل شده است فکر کنید! به اینکه یک انسان، یک مادر، تا چه اندازه باید صبور و مقاوم باشد که در برابر نوزده سال بی‌خبری، دلتنگی، نگرانی، آرزو و حسرت قامتش خمیده نشود؟ فکر کنید به اینکه هر لحظه با شنیدن صدای زنگ تلفن یا زنگ خانه، چه امیدها و چه افکاری در ذهن او شکل می‌گیرد!؟
او
#اکرم_نقابی است مادر من، مادری با سال‌ها درد، حرف، نگرانی و حسرت و ... برای گفتن! درد مادر من درد من است!
#۱۸_تیر#۱۸تیر
