مکتب انگور (زلال) Мактаби ангур "وقتی که عقلم کور شد وقتی که هوشم کند شد، بی نور شد وقتی که بی تو بودنم من را برد بر ناکجا جانم مرا بگزارد و جسمم رها از تو، اسیر گور شد شاید تو از یادم روی، آن گونه کز هم رفته ایم" این فکر بیجا بر سرم منظور شد در"مکتب انگور" شد Мактаби ангур “Вақте ки ақлам кур шуд Вақте ки ҳушам кунд шуд,бе нур шуд Вақте ки бе ту буданам манро барад то нокуҷо Ҷонам маро бигзораду ҷисмам раҳо аз ту асири гур шуд Шояд ту аз ёдам равӣ,он гуна к аз ҳам рафтаем” Ин фикри беҷо бар сарам манзур шуд Дар “мактаби ангур” шуд