عشق رمیده Ишқи рамида گفنی که دیر شد عشق از کلام کهنه سیر شد دیگر مگو خزان باغ گل را فراری داد بنگر که ابر آمد و گلبن به باغ دوباره میر شد اکنون زمان بوسه ی مستانه آمده عشق رمیده ام دلیر شد در من اسیر شد Гуфтй, ки дер шуд Ишқ аз каломи куҳна сер шуд Дигар магу:хазони боғ гулро фирорй дод Бингар, ки абр омаду гулбун ба боғ дубора мир шуд Акнун замони бусаи мастона омада Ишқи рамидаам далер шуд Дар ман асир шуд