. خسته ام از دنیا و اهلش دنیایی که نه او متعلق به من است و نه من متعلق به او، دنیایی که هیچ چیزش شادم نمی کند، دنیایی که گویا بزور دارم روزهایم را با او سپری میکنم، خسته ی خسته ام، کاش میشد فقط خوابید.. چقدر خفه کننده است این دنیا، خود را چون پرنده ای و دنیا را همچون قفسی میبینم، ذهنم درگیر میشود آدم ها چگونه خود را با او سازگار کرده اند من تا جایی که یادم هست بعد از دوران کودکی هر روز قفسم تنگ تر و نفسم بندتر میشود... کی رسد آنروز که فارغ شوم از دنیا