زیبا ترین مرگ زیبا ترین مبارزه است وقتی اینچنین  بی نظیری  چرا رشک نبرم در  آرزوی مرگی اینچنین!؟ تنها آن سیمی که با دندان به بازوی چپت بسته بودی_ تا خونی که در پنجه ی آهنین تو بر قبضه سلاح در  انگشت سبابه راست تو نبض میزد نخشکد _ تنها به جمجمه ای که به ملکوت درد عاریت داده بودیو دندانی که در جگر خصم فشردی تنها به تنهایی تو و شجاعت شقیقه ی سرخ تو می اندیشم برادر! و جان عزیزت که در رگهام و رگان همه ی کودکان نیامده اینک  ستاره های دنباله دار یست که در ظلمت شب می دود وناموس ستم را در همه ی افقهای شر می‌درد.