حد اعلای ویرایش اینطور چیزی‌ست، مثل شکسپیر که بورخس می‌گفت وقت نوشتن نمایشنامه و خلق شخصیت‌ها قدرت این را داشت که همه کس باشد و هیچ‌کس، صدایی باشد اما خودش نادیدنی. این تصاویر از تک‌نسخه‌ی اصلیِ شعر بلند «سرزمین هرز» یا «ارض موات» تی. اس. الیوت است، با رد مداد جناب ازرا پاوند، که سطرهایی را گفته بیندازد، بندهایی را جابجا کند، سطرهایی علاوه کند، کلماتی بردارد یا حم و اصلاح کند و الی آخر. الیوت در اشاره به همین تأثیر افسانه‌ای هم جمله‌ای در پیشانیِ شعر به یادگار گذاشت و هم مثلاً در نامه به خریدار نسخه‌ی اصلیِ ویرایش‌شده‌ی پاوند (مورخ ۱۲ سپتامبر ۱۹۲۲) نوشت: "In the manuscript of The Waste Land which I am sending you, you will see the evidences of his work, and I think that this manuscript is worth preserving in its present form solely for the reason that it is the only evidence of the difference which his criticism has made to this poem...." روایتِ روانبُد