درست همانجا که ریشه‌ها از احشاء ما برگ را تغذیه می‌کنند تا بادی که از میانشان می‌گذرد پوست به استخوان ظریف تو آورد ـ باورم درخت‌های لخت، و همچنین زاویه‌ها را بیمار می‌کند ـ سماجتی سفید که درکش مشکل است وقتی عمق فراموشی بکاود ناخن‌هاش سرانگشت‌هام به بهترین فصل قبرستانی‌پیوند می‌خورند که اینهمه درخت دارد آنجا در فضای محکم ِبین‌ها مرگ ـ که کلمه‌ی روشنی‌ست ــ در دهان تو قیام می‌کند تا بخار شود. #حسین_خلیلی @anaan