طبقه سه| مجتبی نامخواه

اغلب ما ایرانیان تصویری دوره‌ای دشوار را از سال‌های ریاست‌جمهوری ترامپ در ذهن داریم. آن دشواری اما دلیل دیگری داشته که در این نمودار هم هویدا است.
یک سیاست حمایتی و رفاهی مستحکم می‌توانست/می‌تواند تأمین حداقل کالری را تضمین کند و از آن دشواری بکاهد.
منابع آن از کجا تأمین می‌شود؟
در مملکتی که بر اساس لایحه بودجه ۱۴۰۴ قرار است دولت بیش از فروش نفت از صندوق توسعه برداشت کند، تأمین منابع لازم برای تضمینِ تأمینِ حداقلِ کالری مسئله مهمی نیست.
مسئله منابع نیست، مسئله اراده است.
@tabagheh3_ir

🔸درباره یک بازسازی ضروری در باب ایده مقاومت
و پیرامون شماره هفتم و هشتم فصلنامه نامه جمهور

با همه دشواری‌هایی که حوصله شرح قصه نیست، مارتن نامه جمهور به ایستگاه هفتم و هشتم رسید؛ ما را به همین حد از سخت جانی خویش نیز گمان نبود؛ الحمدلله.
تا کنون بیش از ۲۰۰۰ صفحه منتشر کرده‌ایم. تولیدِ همین حدود هم به پایان رسیده یا رو به پایان است و به یاری خدا در ماه‌های پیش رو منتشر خواهد شد. ما برای تک‌تک این دو هزار و اندی صفحه حرف داشته‌ایم و تا حد توان برای تحقیق و صورت‌بندی آن کوشیده‌ایم.

سعی کرده‌ایم در عین حالی که فصلنامه‌ایم، کتاب باشیم: برای هر شماره ایده‌ای مرکزی داشتیم که اگر چه پیوندی به بیرون دارد و مجله است اما وجهی
فراتر از بعد روزمره دارد و کتاب است. این توضیح از این جهت بیان شد که دعوتی باشد به خواندن دفترهای پیشین، که اکنون در کتاب‌خوان‌های مجازی موجودند، تا برسیم به ایده این دوگانه درباره فلسطین.

قصه این دو شماره این است که ما به این نتیجه رسیده و بر آن اصرار داریم که درک غالب از مسئله فلسطین و به کلی مقاومت نیازمند بازسازی است. ما اغلب مسئله فلسطین را نظامی، امنیتی و سیاسی می‌پنداریم. در فهم ما از فلسطین، انسان فلسطینی غایب است. انسان فلسطینی تنها در لحظه مرگ، سوژه خبری ما می‌شود و ما تا قبل از مرگ چیزی درباره‌اش نمی‌دانیم.

در دفتر هفتم از نامه جمهور تلاش کردیم در برابر انکار و فراموشی سوژه فلسطینی و در برابر انسانیت‌زدایی از آن، او را مجدد کشف و بازآفرینی کنیم. تلاش کردیم با محوریت زندگی روزمره انسان فلسطینی، یک کلان روایت بدیل و انسانی از انسان  فلسطینی بپروانیم. روایتی که انسان در میانه آن باشد، روایتی که حتی اگر حوصله مباحث نظری و سیاسی را نداشته باشید، باز هم احتمالاً خواندش جذاب خواهد بود. روایت‌هایی که از گفت‌وگو با اهالی فلسطین به دست آورده‌ایم؛ روایت‌هایی پر فراز و نشیب و دراماتیک.

عمده صفحات شماره هفتم را این روایت‌ها و سپس یک تلاش مختصر نظری برای درک این روایت‌ها پر کرده است. به علاوه پرونده‌ای درباره الگوی کنشگری معطوف به فلسطین؛ گزارشی که از تحلیل گفت‌وگوهایی با ده‌ها کنشگر این مسئله در جهان به دست آمده است.

شماره هشتم اما سفر نظریه به غزه است. در این شماره تلاش کردیم از نظریه اجتماعی بپرسیم برای توضیح غزه چه داری؟ حاصل، ترجمه مقالات و گفت‌وگوهایی است که به یاری خدا ادامه خواهد داشت.

نامه جمهور را محل و محملی برای یک بازاندیشی و بازسازی فکری فراگیر درباره موضوعات مختلف می‌دانیم. با وضع موجود و ایده‌های موجود نمی‌توان ادامه داد.

این دوگانه فلسطین، که به یاری خدا در آینده‌ای نه چندان دور دفتر سومی نیز از پی خواهد داشت، کوششی است برای یک بازسازی فکری ضروری در باب ایده مقاومت.
✍️سردبیر
@nameh_jomhour

📖 درسهایی از نهج البلاغه
حجت الاسلام قنبریان
۱۱ آبان۱۴۰۳

▫️ سه مبارزه ای که نباید بین شان خلط کرد!

1⃣ قیام درون جامعه اسلامی علیه جائر یا غاصب برای تشکیل حکومت ولایی
• وجوبش منوط به شرائط و نداشتن توالی فاسد
• خطبه۵ در اینباره
⬅️ روایات تقیه و احلاس بیوت و مانند آن متعلق به این نوع مبارزه است.

2⃣ جهاد ابتدایی با مشرکان
• منوط به حضور و اذن امام (بنابر مشهور)
• واجب کفایی بر مردان سالم و توانا
• صدر خطبه۱۴۶ در اینباره است
⬅️ الان محل ابتلاء ما نیست!

3⃣ جهاد دفاعی؛ که برخی فقهاء تا ۴قسم شمرده اند:
۱. برای حفظ اساس اسلام دربرابر هجوم کفر، به هدف محو اسلام
۲. برای دفع متجاوزان به خون و ناموس مسلمانان(چه کافر چه ناصبی)
- غارات در زمان امیر(ع)، داعش در زمان ما
۳. برای دفاع از مسلمانانی که با گروهی از کفار درگیرند و ترس مسلط شدن کفار بر آنان است (ولو اساس اسلام در خطر نیست)
۴. بیرون راندن کافران اشغالگر از سرزمین اسلامی
• اغلب صور این جهاد: بی نیاز اذن امام و فقیه/ واجب بر مرد و زن/ سالم و بیمار، دور و نزدیک و...
• ذیل خطبه۱۴۶ و خطبه های۲۷و۲۹ در اینباره است.

*⃣ گلایه ای از حوزه در اینباره

☑️ @m_ghanbarian

🔰 حلقه جمع‌خوانی و گفتگو
«طبقه دولتمند»
(دو مقاله از نامه جمهور به قلم حجت الاسلام مجتبی نامخواه)

🔰با حضور نویسنده

▪️در این جلسه به مسئله نسبت طبقه مرفه جدید و دولت خواهیم پرداخت: آیا طبقه مرفه جدیدی دولت را تسخیر کرده است؟
▪️اثرات این اتحاد (و شاید وحدت) بر رفاه اجتماعی چیست؟
▪️چگونه این طبقه با کمک دولت خود را بازتولید می‌کند؟

زمان برگزاری: پنجشنبه 17 آبان ساعت 17:30
نشانی: قم دورشهر ک20 پ1 (طبقه پایین)

❗️لطفا حضور خود را اطلاع دهید
✅برای دریافت مقاله و اعلام حضور به شناسه @aznoadmin پیام دهید.

@ebteda_ir
🔺

یکشنبه یک اتفاق ساده در #شورای_شهر_تبریز افتاد؛ سه نفر از #کارگران شهرداری به نمایندگی از صدها کارگر در سه دستهٔ شغلی (فضای سبز، مترو، مدیریت پسماند) با اجازهٔ هیئت رئیسه، مسائل، مشکلات و مطالبات خود را در حضور اعضای شورا و شهردار مطرح کردند؛ بسیار مودبانه، متواضعانه و حتی ملتمسانه! جمعاً چیزی حدود ۱۵ دقیقه.
اما حتی همین میزان هم تحمل نشد. برخی اعضا با تاثیرپذیری از حرف‌های هیجانیِ شهردار، الم‌شنگه‌ای راه انداختند که نگو.
عجیب بود و حیرت‌انگیز. خلاصه و عصارهٔ حرفشان این بود: «چرا به کارگرها فرصت دادید در صحن شورا حرف بزنند و از وجود تبعیض در حقوق و دستمزدشان گلایه کنند؟ اینها دروغ می‌گویند و حقوقشان بیش از این است که ادعا دارند!»
به همین سادگی.
نمی‌دانم این چند دقیقه حرفِ معمولی و روزمرهٔ کارگران چرا اینقدر تلخ و غیرقابل تحمل آمد و موجب شد بعضی اعضای شورا و شهردار، عنان تعادل از کف بدهند و بی‌توجه به جایگاه و موقعیت خود، عجولانه برای اثباتِ سریعِ نادرست بودن ادعاهای کارگران (میزان دریافتی) لشکرکشی کنند.
ما هر روز این حرف‌ها و گلایه‌ها را به شکل‌های مختلف می‌شنویم و منعکس می‌کنیم به شهردار و همکارانش. این‌بار هم هیئت رئیسه در یک تصمیم عقلانی و اخلاقی، برای جلوگیری از هرگونه تفسیر و تأویل، به‌صورت رسمی فرصت داد تا حرف‌هایشان را بی‌واسطه به شورا و شهردار بزنند.
بعضی‌ها این اتفاقات را برای شورای شهر، #حاشیه می‌دانند و نشانهٔ ناکارآمدی. اما باور کنید چنین اتفاقاتی، عینِ #متن و جزو وظایف اصلی شورای شهر است.
چگونه است که ادا و اطوارِ مفتّش‌وارِ فلان عضو شورا، که با تجسس در زندگی و احوال شخصی افراد (از کارمندان شهرداری تا همکارانش در شورا) هر از گاهی برگه‌ای دست می‌گیرد و آبروبَری می‌کند، حاشیه نیست و موجب اعتراض و تقبیح نمی‌شود، اما پرداختن به مطالبات اساسی و معطل‌ماندهٔ گروه بزرگی از کارکنان را حاشیه جا می‌زنند؟
این اتفاق ساده، یک امتحان بزرگ بود برای ما، که ادعاها داریم. همین تلنگرها، گاهی گوش ما را می‌پیچاند و یادمان می‌آورَد که مثلاً #نمایندهٔ مردم هستیم و قرار بود زبانِ ضعفا باشیم و نه آدمِ این و آن!

متن گزارش مشترک کمیسیون‌های مجلس دربارۀ حادثۀ معدن طبس


#حقوق_کارگران

🔸مروری گذرا بر لایحه بودجه از منظر عدالت اجتماعی

لایحه بودجه ۱۴۰۴ سویه‌های ضد اجتماعی قابل توجه و نگران‌کننده‌ای دارد که یکی از مهم‌ترین آن میزان افزایش حقوق گروه‌های مختلف حقوق‌بگیر است. بر حسب تبصره ۱۲ این لایحه میزان افزایش حقوق ۲۰ درصد تعیین شده که این به طور آشکاری بر خلاف ماده ۱۲۵ مدیریت خدمات کشوری است.
ماده ۱۲۵ ق مدیریت خدمات کشوری مقرر می‌دارد افزایش حقوق «حداقل به اندازه نرخ تورم اعلامی بانک مرکزی» باشد که در سال جاری، همچون سال‌های گذشته بسیار بیشتر از ۲۰ درصد است.

جای تأسف است که این عدول آشکار از قانون و عدالت مختص لایحه بودجه سال آتی نبوده و در لوایح و مصوبات سال‌های اخیر به یک رویه تبدیل شده است. رویه‌ای که گویا در سازمان برنامه و نیز سطوح عالی دولت‌ها، در کمیسیون تلفیق و نیز در صحن مجلس و همچنین در شورای نگهبان بر سر آن اجماع وجود دارد.

نگران‌کننده‌تر این که بر اساس رویه‌ای نانوشته، دولت می‌کوشد ضریب افزایش حقوق کارمندان و دستمزد کارگران را کم‌وبیش تراز کند. این بدین معناست که به احتمال زیاد موضع دولت در مذاکرات مزدی پایان سال، همچون دو سال گذشته سرکوب دستمزد باشد. موضعی که سال گذشته موجب شد نمایندگان کارگران با نارضایتی مذاکرات شورای عالی کار را ترک کنند و در واقع مصوبه تعیین دستمزد ۱۴۰۳، توافقی میان دولت و کارفرمایان و با امضای این دو طرف باشد. با روی کارآمدن دولت جدید، به رغم تاکید وزیر کار بر سه‌جانبه‌گرایی در نطق جلسه رأی اعتماد، سکان‌داران این وزارتخانه هیچ تلاش برای اعمال سه‌جانبه گرایی و ترمیم مزد در نیمه دوم سال انجام نداده‌اند.

این‌ها در کنار بی‌توجهی دولت جدید به سیاست‌ها و تکالیف حمایتی، همچون کالابرگ، چشم‌انداز خوبی از وضعیت عدالت اجتماعی در سال آینده ارائه نمی‌دهد. این در حالی است که افزایش رسمی قیمت نان و لبنیات در کنار ادامه تعدیل ارز ترجیحیِ کالاهای اساسی، تورم سنگینی را بر سفره خانوارها اعمال می‌کند.

در ابتدای سال جاری بود که مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی اعلام کرد بیش از نیمی از مردم از تأمین کالری مورد نیاز خود ناتوان هستند. وضعیت کلان اقتصادی، استمرار سیاست‌های تعدیلی و تعلیق سیاست‌های اجتماعی و حمایتی، می‌تواند دایره ناتوانی از تأمین کالری را افزایش داده و تعمیق بخشد.

این در حالی است که شرایط جنگی متغیرهای جدیدی را به اقتصاد کشور اضافه کرده و می‌طلبد که دست‌کم در چنین شرایطی دولت از تعلیق تکالیف خود حمایتی دست بردارد و نیز دست‌کم در این موقعیت به پشت مرزهای قوانین، (در این جا ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری) بازگردد.

مواجهه مجلس طی سال‌های اخیر با سویه‌های ضد جامعه لوایح بودجه، در بیشتر اوقات مواجهه‌ای همدلانه یا بسیار ضعیف بوده است. مطابق پیمایش‌های ملی انجام شده در دفتر طرح‌های ملی، کسانی که در پاسخ به پرسش «چقدر به مجلس اعتماد دارید؟» پاسخ داده‌اند که «کم و خیلی‌کم» به مجلس اعتماد دارند به طرز فزاینده در سال‌های اخیر افزایش داشته است؛ به گونه‌ای که از ۱۹.۶ در ۱۳۹۴ به ۶۳.۴ در سال ۱۴۰۲ رسیده است که به معنای بی‌اعتمادی اکثریت مردم و یک سقوط آزاد نگران‌کننده در زمینه جایگاه اجتماعی مجلس است. بخشی از این بی‌اعتمادی می‌تواند به همراهی مجلس با سیاست‌های تعدیلی بازگردد. همراهی‌هایی که مجلس را در عمل به بخشی از دیوان‌سالاری اعمال سیاست تعدیل تبدیل کرده که هیچ تفاوتی با سازمان برنامه نداشته و هیچ دفاع مؤثری از نفع و رفاه عمومی جامعه انجام نمی‌دهد.

آیا امکان دارد رویه سال‌های اخیر مجلس در بررسی لایحه بودجه تغییر کند یا دولت تصمیم به تغییر لایحه بودجه ۱۴۰۴ بگیرد؟ آیا شرایط جاری و جنگی می‌تواند خالق یک برنامه اقدام فوری و ضروری برای مشروط ساختن قدرت به حقوق عامه، ارتقا سیاست‌های حمایتی و بهبود وضعیت رفاهی باشد؟ آن‌چه مسلم است این که اگر قرار است تغییر رخ بدهد، این تغییر لزوماً از لایحه و قانون بودجه می‌گذرد.
باید برای تحقق این تغییرات امیدوار باشیم، هر چند این امید کمتر نشانه‌ای در بیرون دارد؛ باید تلاش کنیم موقعیت دشوار منطقه و ضرورت مقاومت، ترجمانی در برنامه و بودجه کشور پیدا کند.
@tabagheh3_ir

پایگاه ایران‌صدا نسخه صوتیِ رمان خار و میخک را منتشر کرده است. این کتاب صوتی بر اساس ترجمه‌ای است که توسط کتابستان معرفت در دست انتشار است.