نشوز در قرآن در پرتو فقه یهودیت ربانی 🔸 ثاقب حسین (دانشگاه آکسفورد) آیهٔ ۳۴ سورهٔ نساء در تفاسیر و آثار فقهی پیشامدرن عموما به‌گونه‌ای تفسیر شده که به شوهر اجازه می‌دهد در صورت نشوز - اصطلاحی قرآنی-فقهی که به‌معنای نوعی نافرمانی از شوهر در نظر گرفته می‌شده- همسر خود را مورد ضرب وشتم قرار دهد. بنابراین، طبق تفسیر سنتی آیه، زن ملزم به اطاعت از شوهر است و شوهر بر همسر خود ولایت پیدا می‌کند. در این ارائه، در ابتدا به مرور بافتار ادبی آیه می‌پردازیم، سپس سلسله مراتب جنسیتی آیه و مسئله اطاعت زن از شوهرش مورد بازبینی قرار می‌گیرد. سپس تلاش می‌شود تا اصطلاح کلیدی نشوز فارغ از تفاسیر و آثار فقهی و با توجه به کاربرد آن در قرآن، اشعار متقدم اسلامی و جاهلی و دیگر متون اسلامی متقدم، مجدداً ارزیابی شود. شواهد به طور همبسته‌ای نشان می‌دهند که نشوز نه به «نافرمانی»، بلکه به «تمایل به ترک شوهر (معمولاً به نحوی که پای مرد دیگری در میان است)» اشاره می‌کند و بنابراین ممکن است نشوز، تعبیری مودبانه از خیانت زناشویی باشد. سرانجام، رابطه بینامتنی بین این آیه و فقه ربانی یهودی برای سوتاه -همسر مشکوک به زنا- بررسی خواهد شد. @Inekas

مقاله نویسنده در موضوع ارائه که در آخرین شماره ژورنال مطالعات قرآنی منتشر شده است:
Saqib Hussain, The Bitter Lot of the Rebellious Wife: Hierarchy, Obedience, and Punishment in Q. 4:34, Journal of Qur'anic Studies 2021 23:2, 66-111

🔰 جلسه عمومی ارائه این مقاله توسط نویسنده

@Inekas