У даврларни одамлари ўта талабчан, ўзларини мусиқий саводхонлиги бўлмаса хам яхши шеър, яхши мусиқа, қойилмақом мукаммал ижро талаб қилишган санъаткорлардан. Қўшиқлар шу даражада ёт бўлиб кетардики, тўйларда хаваскорлар ижро этиб, қўшиқ сўзида, нотасида, авжида хато айтишса тингловчилар қайта ва қайта айттираверган токи тўғри айтмагунча. Шунинг учун анча мунча қўшиқларни ўзини репертуарига қўшиб куйлагани ботина олишмаган хаваскор отарчилар. Тингловчини диди нозик, талаби катта бўлган.