شغل مرا پرسید، گفتم : زن / نغمه های دلتنگی / Telegram Center

شغل مرا پرسید، گفتم : زن شب ها مرواریدهای چشم را یکی یکی نخ می کشم و می آویزم به گردن تقدیر صبح آب در هاون می کوبم. بوی نانی نمی آید اما تنور دلم همیشه گرم از کنده های غم دو باره شغلم را پرسید : گفتم : مادر هوا ، هوای حوا شدن بود اما از آدم خبری نبود لطفن بهشت را از زیر پایم بیرون بکشید . #شهناز_صمدی‌ شهریور ۱۴۰۱ عضو فرهیخته #کانال_نغمه_های_دلتنگی @soorat_im