✍️ دو آمریکا ؛ کدام آمریکا؟ (درباره خشونت‌های اخیر تندروهای سفیدپوست در ویرجینیا) #خبر_خوانی محمدرضا اسلامى 🔵دیروز در شارلوتزویل، در ایالت ویرجینیا، مخالفانِ «سفیدپوستهای راست‌گرای افراطی» تظاهرات کردند تا طرز تفکرِ نژادپرستانه آنها را محکوم کنند و بگویند که آمریکا سرزمین تنوّع نژادها و فکرهاست ، اما این امر را تُندروانِ سفید برنتابیدند و یک سفیدپوستِ افراطی عنان از کف رها کرد و در جوششِ کوری از خشم و نفرت، با یک خودرو بسرعت به جمعیت مخالفان زد و یک زن ۳۲ ساله را کشت و ۱۹ نفر را زخمی کرد. حسب اتفاق سه روز پیش عکسی در کانال از چهارراه مرکزی شهر چارلوت قرار داده بودم و به موضوع نژادپرستی در این منطقه آمریکا (کارولینای شمالی) اشاره کرده بودم. در آن تصاویر ذکر شد، پیرمردِ مسلمان با دکّه دستفروشیِ غذای حلالش برتابیده شده بود ولی همزمان، مبلّغین مسیحیت، روبرویِ این دستفروشی (و در دو سه قدمی!)، اِستند زده و بروشورِ معرفی انجیل پخش می کردند. گویی نمادی بود از ثقیل بودنِ حضور پیرمرد غیرِ سفیدِ غیر مسیحی بر سینه آنها که این حضور را، دوست نمی دارند. در تاریخِ آمریکا، این مناطق (شرق و جنوب شرقی) طرفدار برده داری بوده است و هنوز هوادارنِ معتقد به "برتری نژاد سفید" در این منطقه حضور پررنگی دارند: ایالت های ویرجینیا، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و بخشی هایی از فلوریدا. اما بیائید به این ماجراهایِ اخیر از زاویه دیگری نگاه کنیم. 🔴 خوب است که اخبارِ چند روز اخیر را متّصل کنیم به اتفاقی که دوماه و نیم قبل، در سَمتِ دیگرِ آمریکا در غرب، ( در ایالت اورگان ) رخ داد. 06 خرداد 1396 دو آمریکایی هنگام دفاع از 'دو دختر مسلمان' کشته شدند. دو مرد هنگام تلاش برای متوقف کردن مردی که در قطار به دو دختر مسلمان توهین می کرد و آنها را آزار می‌داد، چاقو خورده و کشته شدند. بنا به اعلام پلیس این شخص در قطار به فریاد و فحاشی پرداخته و حرف‌هایی می‌زده که نشان از نفرت نژادی و مذهبی داشته است. او به دو دختر جوان حمله کرده، که به گفته شاهدان یکی از آنها روسری به سر داشته است. مهاجم فریاد می‌زده: "مسلمان‌ها باید بمیرند." 🔷 ماجرایِ خردادماه ، ماجرایی حیرت آور است از باب اینکه دو سفیدپوست، در برابرِ سفیدپوستِ دیگری که به دخترانِ مسلمان توهین می کرده ، برمی خیزند و او هم با چاقو به گردن آنها می زند. یکی از دو کشته شده، ریکی جان بست، ۵۳ ساله، پدرِ چهار فرزند و کهنه‌سرباز ارتش آمریکا بود. دیگری، مرد جوانی بود به نام تالیسن میردین نامکای-مشه . مادرِ آقای نامکای-مشه در فیسبوک نوشت: « پسر عزیز من دیروز در حالی که می‌خواست از دو دختر مسلمان جوان در برابر یک نژادپرست دفاع کند در قطار شهری پرتلند کشته شد. او در یادها به عنوان یک قهرمان که مقابل شیطان ایستاد باقی خواهد ماند. فرزند برومندم برای همیشه دوستت دارم.» 🔴 برگردیم به شرقِ آمریکا و اتفاقِ دیروز. عده ای از افرادِ معتقد به "برتری نژادی سفیدپوست‌ها" تظاهرات کرده اند، و عده دیگری در مخالفت با اینها تظاهرات می کنند و یک وحشی همچون اتفاق دوماه و نیم پیش، به مخالفان حمله می کند و دختری را با ماشین به کشتن می دهد. بحث اینجاست که ، ما وقتی دربارۀ آمریکا صحبت می کنیم، « راجع به کدام آمریکا» حرف می زنیم؟ راجع به آمریکایی که در قطار اورگان، تحملِ دیدن دختر باحجاب را ندارد ؟ یا آمریکایی که پدرِ چهار فرزند است و در برابر آزار دادنِ یک دختر (با دینِ غیرمسیحی) سکوت نمی کند؟ دربارۀ آمریکاییِ فاشیستی حرف می زنیم که در ویرجینیا به جابجا کردنِ مجسمه طرفدارِ برده داری معترض است؟ یا آمریکایی که جانش را به خطر می اندازد و با این تفکر خطرناک در کشورش مخالفت می کند و در ٣٢ سالگی کشته می شود؟ کدام؟ 🔵 بحثِ دوم، این است که ما با آن نیمه آمریکا، چقدر حرف زده ایم در این سالها ؟! چقدر خود را به آنها (که متنفر از خارجی نیستند) معرفی کرده ایم؟ اساساً ما چقدر حرف برای گفتن داریم با آن آمریکایی که پدرِ چهار فرزند است و جانش را به خطر می اندازد؟ آیا او را هم به محض شنیدنِ کلمه «کهنه سربازِ ارتش آمریکا» منفور می دانیم یا اینکه برای این بخش از بدنه جامعه آمریکایی «حرف» برای گفتن داریم؟ بجز وزیرخارجه فعلی، چند وزیر خارجه ما (اصلاح طلب یا اصولگرا فرقی نمی کند) در رسانه ها و شبکه های تلويزيونىِ مهم آمریکا حاضر شدند و با «مردم»، «حرف» زدند؟ دفتر صداوسیمای ما در نیویورک چقدر برای «آن نیمه آمریکا» ، "محتوا" تولید کرده و می کند؟ انسانیت، فارغ از مرزها ، در همه جا هست. ما چقدر حرف برای گفتن داریم؟ مسئله این است. https://t.center/solseghalam - - - - - 📌 پی نوشت: یادداشت های پیشین مرتبط به این بحث: 🔹 https://t.center/solseghalam/784 🔹 http://www.khabaronline.ir/detail/451532/weblog/eslami