📚 سخن پروران🖋

ما را مثل عقرب بار آورده اند؛ مثل عقرب!
ما مردم ،صبح که سر از بالین ورمی داریم تا شب که سر مرگمان را می گذاریم، مدام همدیگر را می گزیم. بخیلیم؛ بخیل! خوشمان می آید که سر راه دیگران سنگ بیندازیم؛ خوشمان می آید که دیگران را خوار و فلج ببینیم.
اگر دیگری یک لقمه نان داشته باشد که سق بزند، مثل این است که گوشت تن ما را می جود. تنگ نظریم ما مردم. تنگ نظر و بخیل. بخیل و بدخواه.
وقتی می بینیم دیگری سر گرسنه زمین می گذارد، انگار خیال ما راحت تر است. وقتی می بینیم کسی محتاج است، اگر هم به او کمک کنیم، باز هم مایه خاطر جمعی ما هست. انگار که از سرپا بودن همدیگر بیم داریم!

✍ #محمود_دولت_آبادی

t.center/sokhansarayann 🎻

آنجا یک قهوه خانه بود...
اما ننشستیم به نوشیدن دوتا استکان چای، چرا؟
دنیا خراب می شد اگر دقایقی آنجا می نشستیم و نفری یک استکان چای می خوردیم؟!
عجله، همیشه #عجله...
کدام گوری می خواستم بروم؟
👈من به بهانه ی رسیدن به زندگی،
همیشه زندگی را کشته ام.

✍ #محمود_دولت_آبادی

t.center/sokhansarayann 🎻