🗓رفتار پشت صحنه یا جلوی صحنه؟
🔷🔹 ادامه..
✳️ اما در مورد اتفاق اخیر اگر به صحبت های
#مجری برنامه سلام صبح بخیر شبکه سوم سیما، دقت کرده باشید، مجری بیان می کند که بخاطر کَل کَلی که با تهیه کننده و کارگردان در پشت صحنه در مورد تیم استقلال و تیم پرسپولیس دارند، این موضوع به روی صحنه کشیده می شود. طبق نظریه گافمن مجریان رسانه می بایست مراقب رفتار پشت صحنه خود نیز باشند اما متاسفانه پشت صحنه که بماند! رفتار جلوی صحنه آنها هم مناسب نیست و طبق سلیقه شخصی خود، باعث رنجاندن خاطر تعداد کثیری از مخاطبان می شوند.
⛔️ اینجاست که مدیران رسانه در آموزش های اولیه به کارکنان خود، باید این نکات را به آنها یادآور شوند. هم چنین در مرحله جذب
#نیروی_انسانی حداقل کسانی را انتخاب و جذب کنند که با مفاهیم و نظریات ابتدایی حوزه رسانه آشنایی داشته باشند. (هر چند که شاهد هستیم اکثر افرادی که رسانه شناس هستند و تحصیلات خود را در این زمینه حتی تا مقاطع دکتری ادامه داده اند، در بیرون گود هستند و راهی برای ورود آنها وجود ندارد!). کار کردن در یک
#سازمان_رسانه_ای با دیگر سازمان ها بسیار متفاوت است. حساسیتی که روی سازمان و کارکنان رسانه ها وجود دارد روی دیگر سازمان ها و کارکنانشان وجود ندارد. زیرا
مخاطبان رسانه ها عمدتا در جستجوی اشتباهات مجریان رادیو و تلویزیون هستند.
🌀 از نظر "تکامل رفتار منطقه میانی" که جاشوا
#میروویتز به آن اشاره می کند، «چشم هوشیار دوربین تفکیک رفتار صحنه را برای افراد و حتی سیاستمداران غیر ممکن ساخته است». این موضوع به راحتی قابل تشخیص هست مثلا وقتی یک مجری یا گوینده پِت پِت می کند یا یک اشتباه سهوی انجام میدهد فورا توجه مخاطب جلب می شود. ( آقای حیاتی گوینده خبر سهوا گفت: به سفر قطر کرد، بجای اینکه بگوید به قطر سفر کرد، و کلیپ آن تا مدت ها در فضای مجازی دست به دست می چرخید و مثال های دیگر...)
همانطور که در بالا اشاره کردم یکی از عمده دلایل چنین مشکلاتی رفتار پشت صحنه اجراکنندگان است. یعنی اگر این افراد مراقب رفتار پشت صحنه خود باشند به احتمال زیاد این رفتار به جلوی صحنه و دوربین کشیده نمی شود. گاهی اوقات اشتباهات سهوی آنها که بارها در پشت صحنه به شوخی بیان کرده اند در جلوی صحنه باعث توبیخ مجریان و مدیران، حتی حذف و اخراج آنها از رسانه شده است زیرا برخی از این رفتارها جلوی صحنه، دور از ادب هستند که از ذکر آنها خودداری می کنم (العاقل یکفی بالاشاره!)
📶✅ از منظر نظریه شخصیت رسانه ای و
#تعامل_فرااجتماعی دونالد هورتون و ریچارد وُهل نیز این موضوع قابل تحلیل است. اگر دقت کرده باشید می بینید که امروزه اکثر مجریان رسانه دنبال برقراری یک ارتباطات نزدیک و خودمانی با مخاطبان خود هستند. یکی از نمونه های بارز آن که ارتباط صمیمی مجریان رسانه از طریق رسانه های اجتماعی و پیج شخصی خود (اینستاگرام و..) است. عمدتا گویندگان رادیو که قبلا چهره آنها ناشناخته بود از طریق لایو (LIVE) اینستاگرام با مخاطبان ارتباط مستقیم می گیرند و رفتار پشت و جلوی صحنه را در معرض نمایش مخاطب قرار می دهند. هم چنین مردم و مخاطبان هم چون که در تعاملات اجتماعی (واقعی) خود منزوی شده اند و تنهایی را انتخاب کرده اند به دنبال جایگزین کردن هم صحبت واقعی و انسانی خود با یک شخصیت رسانه ای محبوبشان از طریق تعاملات فرااجتماعی (کمتر واقعی) هستند. که در نتیجه فقدان تماس واقعی و اجتماعی خود را جبران کنند. از نظر بنده ایرادی ندارد که رسانه به دنبال برقراری صمیمیت با مخاطب باشد چونکه مخاطب در دنیای امروز به دنبال صمیمیت از طریق
تعامل فرااجتماعی با شخصیت های رسانه ای است، اما همانطور که می دانید، مرز باریکی بین "
#صمیمیت و
#اهانت" وجود دارد و آن هم این است که رفتار پشت صحنه نباید به جلوی صحنه کشیده شود. و برای جلوگیری از این اتفاق هم مجریان و گویندگان باید بیشتر مراقب رفتار پشت صحنه خود باشند!
✍️ #سجاد_کرمی_نامیوندی پژوهشگر رسانه
#اینفومدیا Channel
@sknmil