#جشنجشن بزرگ مهرگان فرخنده بادجشن
مهرگان، روز مهر در ماه مهر از گاهشمار زرتشتی، برابر با دهم مهر ماه خورشیدی، آغاز می شد و به روز بیست و یکم (رام روز) پایان می یافت. آغاز جشن را “
مهرگان کوچک یا خرد” (یا
مهرگان همگانی) و پایانش را “
مهرگان بزرگ یا ویژه” (یا
مهرگان ویژگان) می نامیدند.
دو جشن بسیار بزرگ ایرانیان که بیش از آنهای دیگر شکوهمندند و دلهای مرده را زنده و روانهای افسرده را شاداب می کنند، نوروز و مهرگانند.
ایرانیان، اندوهگینی و به سوگ نشستن و اشک ریختن را کاری اهریمنی و جشن و سرزندگی و شادابی را آفریده اهورامزدا، دادار بخشنده و مهربان می دانند.
نوروز از آنِ جمشید و آغازکننده بهار و نیمه نخست سال و
مهرگان از آن فریدون، آغاز کننده نیمه دوم سال است. پادشاهان بزرگ ایران باستان دین مهری داشتند و شواهد و قرائن بسیاری از مدعا در شاهنامه موجود است. در واقع جشن مهر، جشن بزرگداشت ایزد بزرگ ایران باستان یعنی مهر (میترا) است. روز مهر روز برداشت محصول هم است.
فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهرماه
به سر بر نهاد آن کیانی کلاه
زمانه بیاندوه گشت از بدی
گرفتند هر کس ره ایزدی
دل از داوریها بپرداختند
به آیین یکی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادکام
گرفتند هر یک ز یاقوت جام
می روشن و چهره شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو
بفرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستیدن
مهرگان دین اوست
تن آسانی و خوردن آیین اوست
استاد فردوسی #جشنهای_ایران_باستان#جشن_مهرگان#فریدون#مهرگان#ادبیات_پارسی #فرهنگ_ایرانی#فردوسی #شاهنامه@Siroosshamisa