می خواست تمام شود پیراهنش را بالا زد درختی که ترک داشت ، تکانی خورد و هزار شاخه ی خشک زیر پوست دستانش متورم خودشان را بالا کشیدند. نفسی کشید نبض شریان خاکستری ماه آوای هزار گرگ را به یاد آورد گرگ ها از بالای شاخه های تنش زوزه می کشیدند اندوهی ناتمام لابه لای ابرهای نفس گیر می نشست من کامل تر از تمام رنج هایم شکل گرفته بودم با چشمان ابر باریدم جنگل به جنگل سبز شدم پاییز به پاییز، پاییزتر. دستانم به هیات صلح پاهایم کوه و قلبم آه! آن نیمه ی همیشه سرخ پرحسرت گرمتر از هزار آرزوی خام سربریده ی پرتپش در تنگنای لبه ی تیغ انگار که برای بلعیدن مرگ باز شده باشد بریده بریده به دنیا می آمدم... #سیمین_برودفن @siminchameh.  🌱