🔸«قوه عقل»، معیار سنجش قضایای غیبی مرحوم آیت‌الله العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب "#الکلام_یجر_الکلام" می نویسد: .... گرچه اشخاصى كه خودشان را منوّر الفكر خيال مى كنند، اين‏گونه قضايا (امدادهای غیبی) را باور نمى كنند؛ چنان كه مردمان ساده‏ لوح نيز از اين‏گونه قضايا از هر كه بشنوند باور مى ‏كنند، ولو در پاى معركه درويش باشد؛ ولكن هر دو، ناشى از فقدان تمیيز است. منتها اوّلى، راست را قاطى دروغ كرده، هر دو را ردّ مى ‏كند و دومى، دروغ را قاطى راست كرده، هر دو را قبول مى‏ كند؛ ولكن اهل تميیز، راست را از دروغ تمیيز مى‏دهد، نه همه را قبول و نه همه را ردّ مى ‏كند. نگارنده، پايه اين‏گونه قضا را مادامى كه به جاى سفت نرسانم، بنا بر روى آن نمى‏گذارم؛ چون خيلى ساده و بسيط نيستم كه هر حرف را باور كنم. بعضى گمان مى‏كنند كه ميزان عقل، همان انكار و زير بار نرفتن است. ولى اين اشتباه است. بايد گوينده را نگاه كرد كه چگونه شخصی است؛ آيا احتمال جعل چنين قضيّه‌ای در حقّش مى ‏رود يا نه؛ و همچنين، نويسنده، كه آيا احتمال جعل چنين نسبت، درباره‏اش مى‏رود يا نه. و إلّا، از درِ انكار آمدنِ محض، اين، ميزان عقل نيست. ميزان عقل در عرف، همان تمیيز دادن نيک از بد، و راست از دروغ، و صواب از خطا است. @shobeiryzanjani