لَبانی غرقِ اِبهامم که میخندم میان ِ درد شبیه ِ کودک ِ کاری،که آمد درجهان ِ درد خیابانهای این دنیا لجنزاریست بی پایان که می‌لغزد قدمهایم بر آنها در زمان ِ درد نشینم روی پای غم،بجای آب‌ونان، هردم خودم‌رامیخورم‌کم‌کم،دراینجابادهان ِدرد هوای زندگی ابری، امان از درد ِ بی چتری که میباردفقط باران ِ خون از آسمان ِ درد درونم مرغک ِ شادی پرید از خواب آزادی نگاهم سمت ِ آبادی، خودم در آشیان ِ درد #شیدا_التیام @SheidaaEltiyam