شورای بازنشستگان ایران

بیانیه در باره آغاز دوباره‌ی اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی

موج جدید و گسترده مطالبات کارگران شرکتهای پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی یکبار دیگر صحنه اقتصاد و سیاست ایران را تحت الشعاع قرار داده است.
کارگران پالایشگاه‌‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگا‌ه‌‌ها و سکوهای نفتی در ایران ، یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست از کار می‌کشند تا به خواسته‌های خود برسند.

بیش از دو دهه از فرایند استثمارشدید در حوزه اقتصاد اصلی و پایه ایران یعنی نفت و گاز و پتروشیمی میگذرد تا جاییکه زندگی معیشتی و اجتماعی کارگران قراردادی این حوزه مهم را غیرقابل تحمل کرده است.
از اواسط دهه 70 سیاست بازار آزاد با رویکرد برون سپاری فعالیتهائی که تا آن زمان به ثبات نسبی و امنیت شغلی معروف و شهره بودند ، زندگی و موقعیت کارگران را به نابودی کشانده است. شرکتهای رنگارنگ از پیمانکاران ریز و درشت که با ولع بسیاری با تحمیل بیشترین درجه استثمار و بالاترین نرخ سود و بهره وری به بهشت برینی دست پیدا کردند.
رانت و رابطه و باند و رشوه به حوزه فعالیتهای نفت و گاز و پتروشیمی سرازیر شد و خانواده های کارگری ، دستخوش تلاطمات ناشی از بی ثباتی ، پراکندگی و بیقدرتی شدند.

این سیاست کلان حکومتی در دوران پسا سرکوب دهه 60 ، موسوم به دوران سازندگی بر بستر فقدان تشکلات مستقل کارگران ، دوران ویرانی و فلاکتی بیسابقه از بهره کشی و محرومیت و تبعیض را بر بخش مهمی از طبقه کارگر تحمیل کرده و با تدوین قوانین من درآوردی "ویژه اقتصادی" خارج از شمولیت قانون حداقلی کار، و با پشتوانه آشکار نیروهای امنیتی- قضائی، شرایطی از بیحقوقی ، تبعیض عمیق با همکاران رسمی و بی قدرتی محض را به این بخش از کارگران تحمیل کردند.

از اوائل دهه 90 در مناطق جنوبی کشور ، کارگران شرکت های پیمانکاری (با ماهیت مشاغل دائم و غیر پروژه ای) و عمدتا" در حوزه عملیات تعمیر و نگهداری ، علیه تبعیض و علیه شرکت های واسطه پیمانکاری ، مبارزات گسترده و متحدانه ای برای لغو این شرکت ها و عقد قرارداد مستقیم با مراکز وزارت نفت را آغاز کردند تا بالاخره در مقیاس بزرگی موفق شدند با کارفرمایان اصلی وزارت نفت قرارداد مستقیم منعقد و به زندگی معیشتی خود ثبات بهتری بدهند. این یک پیروزی بزرگ در آن دوران بود.

ویژگی کنونی مطالبات سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری تحت عنوان کمپین اعتراضی 1400 که تا کنون بیش از 40 مرکز نفتی و موسسات وابسته به این وزارتخانه را در بر گرفته ، این ست که بر متن یک فشار معیشتی عمومی ، بحران بیکاری ، فساد اقتصادی و بی پناهی سلامت مردم در مقابل ویروس کرونا و نارضایتی اجتماعی بیسابقه ای که جامعه را به مرز تعیین تکلیف کشانده ، صورت گرفته و فضای اقتصادی-سیاسی را تحت تاثیر قرارداده است.

محورهای اصلی مطالبات در کمپین 1400: افزایش دستمزد مطابق با هزینه های واقعی زندگی ، لغو قراردادهای موقت، حذف شرکت‌های پیمانکاری و عقد قراردادهای دائم ، رفع تبعیض با همکاران رسمی ، برقراری روزهای کار / استراحت (20 روزکار، 10 روزاستراحت درماه در شرکتهای پروژه ای) ، دریافت بموقع حقوق و مزایا بدون تاخیر، و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری است.


شورای بازنشستگان ایران از خواسته ها و مطالبات بحق و انباشته شده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و موسسات وابسته قویا" حمایت کرده و به صف همبستگی متحدانه کارگری میپیوندد.

#مطالبات_کارگری
#همبستگی_سراسری

شورای بازنشستگان ایران
سوم تیرماه 1400

@Shbaneshasteganir

#ماهشهر
کارگران در ماهشهر این قطب بزرگ اقتصاد پتروشیمی و نفت ،در همبستگی سراسری با مطالبات مشترک سایر مناطق نفت و پتروشیمی به کمپین 1400 پیوسته اند.

موج جدید و گسترده مطالبات کارگران شرکت های پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی یکبار دیگر صحنه اقتصاد و سیاست ایران را تحت الشعاع قرار داده است.

#مطالبات_کارگری
#همبستگی_سراسری

@Shbazneshasteganir

بیانیه کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها:

ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌ها در اعتراض به سطح نازل حقوق‌ها و کاهش هر روزه قدرت خرید خود و عدم اجرای وعده های داده شده همانطور که اعلام کرده بودیم اعتصابات گسترده و سراسری خود را از سر میگیریم و با تجمع در مقابل مراکز کاری‌مان پیگیر مطالبات خود میشویم. در همین راستا روز ۲۹ خرداد همکاران پروژه ای ما در شرکت فراب نیروگاه بیدخون با مطالبه‌ی افزایش دستمزدها و خواست ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی که اصطلاحاً طرح بیست ده نامیده میشود دست به اعتصاب زده و به صورت جمعی نیروگاه را به قصد خانه‌های خود ترک نمودند. این کارگران اعلام کرده‌اند که تا زمانیکه به خواسته های آنان پاسخ داده نشود به نیروگاه بازنخواهند گشت.
اعتصاب ما یک اعتصاب اخطاری است و یک هفته در جریان خواهد بود و در روز نهم تیر به صف همکاران رسمی خود که اعلام اعتراض کرده اند خواهیم پیوست. ما در این یک هفته‌ی اعتراضمان با جمع شدن در محل های کار خود تلاش میکنیم که تصمیم گیری جمعی بکنیم و صدای خود را به گوش همکاران کارگرمان در همه جا برسانیم.
خواستهای اعلام شده ما عبارتند از:
– مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و باید فورا سطح دستمزدها افزایش یابد و به نسبتی که قیمت اجناس افزایش می یابد سطح مزد کارگران نیز بالا رود. بعلاوه سایر سطوح مزدی کارگران باید بر اساس توافق با نمایندگان منتخب کارگران صورت گیرد.
– تعویق پرداخت دستمزدها جرم و یک دزدی آشکار است. حقوقها باید هر ماه بموقع پرداخت شود.
– ما به کار موقت و پیمانی اعتراض داریم و خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی و دائمی شدن قراردادهای کاری مان هستیم. اخراج کارگر ممنوع.
– قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی که حصاری بین ما و بخش های دیگر کارگری در سطح جامعه است و بر اساس آن کارفرمایان مفتخور دستشان برای هرگونه تعرضی به زندگی و معیشت ما باز گذاشته شده است، باید فورا لغو شوند.
– ما خواستار ایمن شدن محیط کارمان هستیم. محیط های کار ما مثل یک بمب انفجاری است و حریق های مهیب، سقوط از ارتفاع، آلودگی های صوتی در اثر انفجار مواد نفتی، استشمام مواد سمی و شیمیایی در کنار غیر استاندار بودن وضع بهداشت و درمانگاهها، دارد هر روز از ما قرمانی میگیرد و سبب صدمات جانی و روحی بسیاری به کارگران شده است. کار در گرمای طاقت فرسای تابستانی و نبود تجهیزات لازم سرمایشی و دستگاههای تهویه هوای استاندارد فشار کار را صد چندان کرده است. صنعت نفت یک بخش بزرگ سودآور جامعه است. باید مراکز کاری ما امن باشد و با بالاترین استانداردهای محیط زیستی مجهز باشد. باید در صنعت نفت بودجه کافی برای امن شدن محیطهای کار و تجهیز مراکز کاری به امکانات سرمایشی و گرمایشی مورد نیاز و دستگاههای تهویه هوا به میزان مورد نیاز، بالا بردن استاندارد بهداشتی در خوابگاهها و اماکن عمومی چون دستشویی ها و حمام و … اختصاص داده شود.
– ما کارگران نفت از امنیتی بودن محیط های کارمان به ستوه آمده ایم و باید به این وضعیت خاتمه داده شود. تشکل و تجمع و اعتراض حق مسلم ماست.
– در خاتمه حمایت قاطع خود را از همکاران رسمی مان در نفت که اعلام کرده اند چنانچه به خواستهایشان جواب داده نشود در نهم تیر دست به اعتراض خواهند زد و فراخوانشان به تجمع در آن روز است، اعلام میکنیم.
خواستهای بر شمرده ما خواستهای همه کارگران نفت از جمله همکاران رسمی ما نیز هست. بعلاوه این همکاران به نحوه افزایشات مزدی سال ۱۴۰۰ که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است، تحمیل مالیات های سنگین بر حقوقهایشان و عدم اجرایی شدن ماده ده و در نتیجه آن حذف برخی از آیتم های مزدی شان اعتراض دارند. محور اعتراض همکاران رسمی همچون ما کارگران پیمانی موضوع دستمزد و عدم کفاف آن برای مخارج زیستی و معیشتی مان است و افزایش سرسام آور قیمت اجناس و یک قلم بزرگ آن مسکن و محرومیت از بیمه های پایه ای چون درمان و تحصیل رایگان برای همه و داشتن حق مسکن فشار زندگی را برای ما و همه مردم در جامعه دشوار و مشقب بار کرده است. ما خواهان تحقق این حقوق پایه ای و برخورداری از درمان و تحصیل رایگان برای همه مردم هستیم. زندگی شایسته انسان حق همه ما مردم است.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۳۰ خرداد ۱۴۰۰

#مطالبات_کارگری
#همبستگی_سراسری

@Shbazneshasteganir