شعر زیبای
#استاد_احمدی از همشریان ادشته ای ساکن کرمان در قالب شعری
#مخمس #جاده_چراء بود یاقتلگاه عابرین.
خوداجل درهرقدم گوئی نشسته درکمین.
تاکه برباید زما هردم وجودی نازنین.
تاکه بنشاند به ماتم مردمانرا اینچنین.
تاکند هر هفته جمعی سوگوارو دل غمین،
بادلی پر خون وغمگین بادوچشم اشکبار. میشودهرچندگه یک خانواده داغدار .
میرسد ناگه خبر برخانه ای بی انتظار.
کان مسافر کرده آهنگ سفر سوی مزار.
جامه شادی برون آوربه سوگ وغم نشین،
.تابه کی هروزه ناظر بر وفات یار بودن
تابه کی باید که شاهدبرچنین کشتاربودن
تابه کی باید قرین گریه های زار بودن
تابه کی بایدبمرگ دوستان غمخواربودن
تابه کی در خاک بگذاریم درهای ثمین،
عامل اینگونه مردن ها به جاده چیست چیست؟
یاکه مسئول مقصر زین میانه کیست کیست؟
گرشود مقتول هر روزه دراین ره بیست بیست.
هیچ پاسخ گوی مسئولی دراینجا نیست نیست؟
یاکه ایشانرا خیالی نیست بر این سرزمین!!؟
«
#غم_نبینید »
@sharraTelegramدرود بر شاعر و تاریخدان فرهیخته
استاد احمدیاین شاهکاری ادبی قدیم میکنیم به روح عزیزانی که اخیرا در تصادف جون خودشونو از دست دادند.