«یک Town Square دانشگاهی» ✴️ استفاده شریفی‌ها از توییتر، در زمان شیوع کرونا، رشد قابل توجهی پیدا کرد. هرچند از یکی دو سال قبلش، یا همان نیمه دوم دهه ۹۰ هم کم‌کم پررنگ شدن توییتر را در فضای دانشجویی شریف می‌شد حس کرد. کرونا که آمد و آموزش مجازی را با خودش آورد، دیگر خبری از گعده‌ها و صحبت‌های دانشجوها در لابی دانشکده‌ها و روی چمن‌ها و سر میز سلف و هم‌کف ابن‌سینا و … نبود و این حرف‌ها و غرها و غیبت‌ها خودشان را وسط توییتر پهن کردند؛ حالا چه نظر و گلایه و تحسین و غر نسبت به کلاس درس یک استاد و امتحان و پروژه‌اش و چه بحث‌های پرشور درباره فلان برنامه و رویداد فرهنگی و اجتماعی و سیاسی دانشگاه. 🔹 با وجود کم‌رنگ‌تر شدن نسبی روزمره دانشگاه در توییتر در چند سال اخیر، هنوز هم تعداد زیادی از دانشجوها را می‌توانید سراغ بگیرید که تایم‌لاین توییتر را زیاد بالا و پایین می‌کنند و از اوضاع و احوال و روزمره‌شان در توییتر می‌نویسند و زیاد هم پیش می‌آید که لابه‌لای توییت‌هایشان به دانشگاه هم گریزی بزنند و از اخبار و اتفاقات و پشت و روی صحنه دانشگاه حرف به میان بیاورند. 🔹 مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ISPA) هم که در نظرسنجی اخیرش سراغ دانشجوهای دانشگاه‌های دولتی ایران رفته و از وضعیت فرهنگی و اجتماعی آنها پرسیده، این‌طور اعلام کرده که حدود یک‌چهارم شرکت‌کنندگان در نظرسنجی گفته‌اند در توییتر حضور دارند و فعالیت می‌کنند، در حالی که توییتر در جامعه ایران نسبت به شبکه‌های اجتماعی دیگر مثل اینستاگرام و یوتیوب و پیام‌رسان‌هایی مثل تلگرام و واتس‌اپ کاربران به مراتب کم‌تری دارد و براساس یکی دیگر از نظرسنجی‌های اخیر همین ایسپا، تنها ۲.۵ درصد از ایرانیان کاربر توییتر به حساب می‌آیند و دست‌شان به توییت می‌رود. به بهانه این نظرسنجی ایسپا، کمی از تفاوت‌های توییتر به سایر شبکه‌های اجتماعی که احتمالا در اقبال بیشتر دانشجوها نسبت به آن موثر بوده، گفتیم و برخی دلایلی که بساط کف دانشگاه را که در اواخر دهه ۹۰ و به ویژه در زمان شیوع کرونا و آموزش مجازی وسط توییتر پهن شده بود، تا حدی جمع کرد. این یادداشت را در تلگراف و ویرگول می‌توانید بخوانید. ▫️عنوان این یادداشت اشاره‌ای‌ست به شعار معروف توییتر: X is the global town square 🔵 @SharifToday