#شاهنامه_تاریخ_استوره‌ای ۹- رازگشایی استوره الف- #اژدها = آتشفشان دیدیم که: «نیاکان، ناخودآگاه، پدیده‌هایی چون توفان و یخبندان و آتشفشان و خورشید و ماه و... را در ذهن جاندار می‌انگاشتند!» یکی از پدیده‌های زاستاری رازآلود و پرسش‌انگیز که مردمان خویش را در برابر آن ناتوان می‌دیدند، «آتشفشان» بود، چونی و چراییش را نمی‌دانستند، ولی دودی را که به هنگام آرامش آتشفشان همچون ستونی بلند و پیچان به آسمان می‌رفت، «مار» سترگی می‌انگاشتند که بهنگام خشم: ۱. غریوش تا فرسنگها دور می‌رود! ۲. از دهانش آتش می‌جهد! و دود و دَمَش آسمان را تیره می‌سازد! ۳. مردمان و جانوران و گیاهان در تَف آتش و دودش می سوزند و نابود می‌شوند! ۴. از جنبیدنش تا فرسنگها دورتر زمین می‌لرزد! ۵. از دهان و بینیش زهر روان است! این زهر به رودها می ریزد و آبها را زهرآگین می‌سازد! ۶. گاه راه بر آبها می بندد و بازدارنده رسیدن آن به شهرها و روستاها می شود! ۷. مرغزارهای پیرامون را می‌سوزاند و مرغان را می‌گریزاند! و... بازتاب این پدیده در ذهن نیاکان(زینه دویم استوره‌پروری)، ماری کوه‌پیکر و آتشدم شد و «اَژدَها»یش نامیدند! دنباله دارد👇 @ShahnamehToosi