[ب ۷۴. یکم] در همه دستنویس‌های شاهنامه و ترجمۀ بنداری و غررالسیر و دیگر جاها بشوتن آمده است، ولی این نام در اوستا Pēšyōktanīr و در پهلوی pēšōtan است و از اینرو باید آنرا در شاهنامه به زیر بای فارسی خواند. به گزارش روایات زردشتی پشوتن با خوردن شیر از دست زردشت بیمرگ شده است. او در شمار جاودانان در کنگ‌دژ به سر میبرد. یوستی نام او را "دارندۀ تنی چون جغد" معنی کرده است و شاید مانند کردن او به جغد به سبب دانایی او بوده باشد. برای نام او معنی "بندی‌تن" نیر گفته‌اند این نام در میان پارسیان رواج دارد. دربارۀ او ← یشت ۲۴؛ دینکرد (کتاب هفتم)؛ بندهشن (بخش ۳۲)؛ زراتشت نامه. یادداشت های شاهنامه خالقی مطلق دفتر دهم ص ۲۵۴ #نام @shahnameh1000