زمین گر گشاده کند راز خویش / بپیماید اندازه‌ی کازِ خویش، کنارش پر از تاج‌داران بود/ بَرَش پر ز خون سُواران بود! پر از مرد دانا بود دامنش/ پر از خوب‌رخ چاکِ پیراهنش! چه افسر نهی بر سرت‌بر، چه ترگ / بر او بگذرد پرّ و پیکان مرگ! نوشین روان ۸۰۷ تا ۸۱۰ چاپ سخن ۸۱۲ تا ۸۱۳ هشت جلدی این گونه بیت های شاهنامه سخنوران پس از فردوسی را سخت متآثر ساخته است، چنانکه مانند مضمون این بیت ها را در اشعار کسانی چون خیّام و نظامی و سعدی و حافظ و فراوان باز می‌یابیم. یادداشت های شاهنامه دفتر دهم ص ۲۸۵ @shahnameh1000