جواد قارایی مستندساز و ایرانگرد در وصف شهید یحیی سنوار مظلومیت، شرافت، انسانیت و‌ درستی، چنین چشم اندازی دارد. تنهای تنها، با یک‌ زانوی خورد شده و ‌دستی زخمی و‌ شکمی گرسنه و‌ یارانی غرق در خون و‌سرزمینی ویران، اما با قلبی مطمئن و‌ شجاعتی بیکران و‌ ایمانی راسخ، در مقابلِ پهپادهای انتحاری تانکهای سر پُر، بمب افکنهایی خوفناک، سربازانی وحشی و خون خوار، سلاح های پیشرفته و هواپیماهای تجسسی، با دستی خالی، چشمانی غمگین برای کودکانی یتیم، و ‌لبی خشکیده، یک تنه ایستاده ای و حتی یک قدم عقب نشینی نمیکنی. مرگ با عزت و‌ سرفرازی را به زندگیِ در ذلت و بی شرافتی ترجیح می دهی. تو‌، یحیی سنوار، متولد اردوی آوارگان فلسطین در ۶۳ سال پیش هستی. همان که کودکان و‌ مادران سرزمینش توسط صهیونیستها سلاخی شدند و‌ خانه و سرزمینش توسط آنها غصب. از خون‌ تو، هزاران هزار یحیی خواهد رویید. پیروزی رویت خواهد شد یحیی. حتی اگر در کاسه چشمان من و‌ تو، گیاه روییده باشد.